Ποιος ορίζει τι είναι δίκαιο και τι άδικο και με ποια κριτήρια; Τι είναι η αλήθεια και σε πόσες επιμέρους αλήθειες συνίσταται; Με αυτά και άλλα πολλά καταπιάνεται το βραβευμένο με Pulitzer θεατρικό του John Patrick Shanley που μεταφέρεται στον κινηματογράφο από τον ίδιο. Χρόνος: 1964. Τόπος: Μπρονξ, Νέα Υόρκη. Όταν η ηγουμένη ενός καθολικού σχολείου, πληροφορηθεί ότι υπάρχουν ενδείξεις πως ο νέος ιερέας αποπλάνησε έναν έγχρωμο μαθητή, δε θα διστάσει να τον κυνηγήσει. Είναι βάσιμες όμως οι κατηγορίες της εναντίον του ή απλώς προσπαθεί να σπιλώσει το όνομά του, επειδή η γενικότερη συμπεριφορά του αντιτίθενται στην άκρως συντηρητική ιδεολογία της; (Προσοχή... ακολουθούν σημεία της πλοκής που ίσως δεν θέλετε να ξέρετε). Ο Shanley δε δίνει ποτέ ξεκάθαρη απάντηση στο παραπάνω ερώτημα. Αφήνει τον θεατή να αποφασίσει, δίνοντας του μεν κάποια πονηρά hints, αλλά χωρίς να του αφήσει το παραμικρό περιθώριο για μία άνευ 'αμφιβολιών' λύση του μυστηρίου. Συνθέτει έτσι ένα άκρως ενδιαφέρον φιλμικό αίνιγμα που αναμένεται να απασχολήσει τον θεατή για αρκετή ώρα μετά την πτώση των τίτλων τέλους.
Με ορμητήριο το εν λόγω μυστήριο ο Shanley συνθέτει το πορτραίτο της Αμερικής του '60, όταν μια σειρά από ριζικές κοινωνικές αλλαγές δημιουργούσε σύγχυση ανάμεσα σε αυτούς που είχαν μπολιαστεί με τις ιδέες του παλιού κοινωνικού status και σε εκείνους που ασπάζονταν τη νέα τάξη πραγμάτων. Παράλληλα βάλλει κατά του κλήρου αλλά και κατά του νέου, ατομικιστικού και ανταγωνιστικού τύπου ανθρώπου που τότε είχε αρχίσει να κάνει εντονότερη την εμφάνισή του (για να λάβει την ολοκληρωμένη μορφή του στη σύγχρονη εποχή). Μεγάλες οι βλέψεις του κειμένου λοιπόν... Μικρομεσαίες όμως οι επιδόσεις του αμερικανού συγγραφέα πίσω από την κάμερα! Επιλέγει μια γραφή συντηρητική σαν την ηρωίδα που υποδύεται η Meryl Streep και παρεμβαίνει σποραδικά στο έργο του με συμβολικές εικόνες βρεφικού επιπέδου (π.χ. όταν η Streep αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται μπροστά σε μια νέα εποχή, φυσά έντονος άνεμος στο διάβα της), καταλήγοντας έτσι να προσφέρει το ελάχιστο δυνατό στην κινηματογραφική απόδοση του (κατά τα άλλα) εξαιρετικού κείμενού του.
Από την άλλη η θεατρική φύση του κειμένου καθιστά (ως ένα βαθμό) την επιτυχία της κινηματογραφικής του μεταφοράς σε συνάρτηση με τις επιδόσεις στον ερμηνευτικό τομέα. Εκεί ο Shanley έχει τραβήξει άσσους από χέρι! Από τη μία η Meryl Streep, ό,τι βαρύτερο έχει να επιδείξει το γυναικείο ερμηνευτικό πυροβολικό του Hollywood, σε ακόμα μία 'εξωπραγματική' μεταμόρφωση. Από την άλλη ο Philip Seymour Hoffman που από συμπαθής καρατερίστας τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε περφόρμερ υψηλού βεληνεκούς. Πάρτε την εσωτερική ερμηνευτική περσόνα του William Hurt, προσθέστε το πάθος και την προσήλωση του De Niro και έχετε τον Hoffman! Αξιος! Δεν τελειώσαμε...γιατί στο 'φλοπ' ανοίγει και τρίτος άσσος: η πιτσιρίκα Amy Adams, που στέκεται επάξια στο πλευρό των προαναφερθέντων ερμηνευτικών γιγάντων με μια εξίσου σημαντική παρουσία. Αν σε αυτούς προσθέσουμε και την Viola Davis σε μια αξιομνημόνευτη ολιγόλεπτη εμφάνιση, σχηματίζεται ένα ερμηνευτικό καρέ - δυναμίτης, που 'παίρνει' την παρτίδα και δικαίως βρίσκεται στις φετινές υποψηφιότητες της Ακαδημίας των Όσκαρ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου