''Δυστυχώς επτωχεύσαμεν '' ήταν η φράση του τότε πρωθυπουργού της χώρας μας Χαρίλαου Τρικούπη στις 10 Δεκεμβρίου του 1893.Πιθανότατα το 2011 ο ''προσωρινός'' πρωθυπουργός θα πει την ίδια ακριβώς φράση.
ΕΤΣΙ ΠΟΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ!
ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ ΕΚ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ
Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011
Δυστυχώς......καιρό τωρα....
''Δυστυχώς επτωχεύσαμεν '' ήταν η φράση του τότε πρωθυπουργού της χώρας μας Χαρίλαου Τρικούπη στις 10 Δεκεμβρίου του 1893.Πιθανότατα το 2011 ο ''προσωρινός'' πρωθυπουργός θα πει την ίδια ακριβώς φράση.
Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011
Στημένα,Τρό'ι'κα και μπλα μπλα μπλα.
Κάπως έτσι έχει γίνει η καθημερινότητα του Έλληνα τους τελευταίους μήνες.Κάθε μέρα περιμένουμε εξελίξεις που θα κρίνουν αν τελικά η Ελλάδα θα βρεί λύση για το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται.Ωστόσο εκτός βέβαια από την οικονομική εξαθλίωση,η Ελλάδα βρίσκεται παράλληλα σε μια πλήρης αποτυχία όσον αφορά το τομέα του αθλητισμού καθώς τα στημένα παιχνίδια(τα οποία βέβαια δεν αποτελούν προ'ι'όν της σεζόν 2010-2011)πηγαίνουν και έρχονται.
Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011
ΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΕΛΕΙ, ΜΠΟΡΕΙ.
Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011
ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΑΝΔΡΕΑ;
Απ' το σοσιαλισμό του '74 στο σημερινό μνημόνιο!
37 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
Χρειάστηκε να περιμένουν επτά χρόνια για να δουν τον Α. Παπανδρέου πρωθυπουργό, ωστόσο ο σοσιαλισμός ούτε το 1981(την ημέρα του εκλογικού αποτελέματος είχε μαζευτεί στην Πλ.Συντάγματος 1.000.000 κόσμος!!!) ούτε αργότερα ήρθε στο ραντεβού με τους επίδοξους θεμελιωτές του.
Η κλίση προς τις βαρύγδουπες εξαγγελίες και τις ολιστικές αφηγήσεις -εντέχνως καλλιεργημένη από την ηγεσία- δεν ανακόπηκε, παρά το γεγονός ότι η κοινωνία αποδείχτηκε περισσότερο δύστροπη απ' ό,τι την περίμεναν οι υποψήφιοι αναμορφωτές της. Η προσαρμογή ήταν οδυνηρή για τους ονειροπόλους ανιχνευτές του δρόμου προς το σοσιαλισμό. Κάποιοι αποχώρησαν καταγγέλλοντας το κόμμα για ρεφορμιστική στροφή και τον αρχηγό του για δημαγωγία, οι περισσότεροι όμως παρέμειναν αφού τους έπεισε ο Α. Παπανδρέου (βιρτουόζος στο αναποδογύρισμα της πραγματικότητας) ότι όλα όσα έχει υποσχεθεί το κίνημα θα υλοποιηθούν. Λίγη υπομονή χρειαζόταν.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Οτι η δεξιά έχει μπει οριστικώς και αμετακλήτως στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας»; Οτι η χώρα θα αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ - το δίδυμο συνδικάτο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης; Οτι θα φύγουν οι βάσεις του θανάτου; Οτι θα γίνει πράξη το γενέθλιο τετράπτυχο «εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατική διαδικασία»; Οτι θα αντικατασταθούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής από τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής; Οτι το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση σημαίνει ο λαός στην εξουσία; Ο τρίτος (αραβικός) δρόμος; Οτι όλοι οι πολίτες θα συμμετέχουν σ' όλες τις αποφάσεις που θα παίρνονται δημοκρατικά; Ολα αυτά, και πολλά ακόμη, είναι ιστορία. Και ζητούμενα.
Το ΠΑΣΟΚ ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού μέχρι το 1988 και με ευρεία συναίνεση. Οι βαθιές τομές στο πολιτικό και νομικό σύστημα, ο εκδημοκρατισμός των θεσμών, οι παρεμβάσεις που βελτίωσαν την καθημερινότητα του μέσου Ελληνα και κυρίως η γενναιόδωρη κοινωνική πολιτική (με δανεικά, λένε οι εχθροί του) το κατέστησαν πρωταγωνιστή. Τα σκάνδαλα, η εμπέδωση της καθεστωτικής νοοτροπίας, η διάχυση προς τα κάτω της λογικής της ήσσονος προσπάθειας και η προσφυγή στο λαϊκισμό και τη δημαγωγία («Τσοβόλα δώστα όλα», «Δεν υπάρχουν θεσμοί, μόνο ο λαός») το αποκαθήλωσαν από την εξουσία, χωρίς πάντως να το οδηγήσουν σε αποσύνθεση. Φρόντισαν γι' αυτό οι αντίπαλοί του, θυματοποιώντας τον αρχηγό του με την παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο και συκοφαντώντας την παράταξη με το ισοπεδωτικό «έξω οι κλέφτες του ΠΑΣΟΚ».
Η νίκη στις εκλογές του 1993 έφερε στην εξουσία έναν άλλο Α. Παπανδρέου. Η δήλωσή του «Είτε θα αφανίσουμε το χρέος είτε θα μας αφανίσει» σηματοδότησε την αλλαγή πορείας. Ηταν πιο συνετή στα δημοσιονομικά και περισσότερο ρεαλιστική στην εξωτερική πολιτική.Μετά τον θάνατο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Α.Παπανδρέου(ο οποίος αγαπήθηκε από τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ και μισήθηκε το ίδιο απ'τους εχθρούς του-η πιο αμφιλεγόμε προσωπικότητα της μεταπολίτευσης) την υλοποίηση της νέας στρατηγικής ανέλαβε ο εκσυγχρονιστής Κ. Σημίτης το 1996 (με το μισό ΠΑΣΟΚ απέναντί του), πετυχαίνοντας τη συμμετοχή στην ΟΝΕ, την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την ενεργό εμπλοκή της χώρας στη δημιουργία της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής. Ηταν η εποχή της «ισχυρής Ελλάδας», όπως διατυμπάνιζαν οι θιασώτες του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος.
Το ΠΑΣΟΚ, όμως, βρισκόταν ήδη πολλά χρόνια στην εξουσία. Κούρασε και κουράστηκε. Οσα καταλόγιζε στη δεξιά (διαφθορά, νεποτισμός, πελατειακά δίκτυα, αλαζονεία) ήταν ενσωματωμένα στην πρακτική του. Το δαχτυλίδι της διαδοχής πέρασε στον Γ. Παπανδρέου, αλλά η ήττα δεν ήταν δυνατόν να αποτραπεί. Το «κόλπο» με την εναλλαγή λειτούργησε το 1996, αλλά το 2004 η ιστορία δεν μπορούσε να επαναληφθεί.
«Γιώργο, άλλαξέ τα όλα» ή "Σήκω Ανδρέα για να δεις,το παιδί της αλλαγής".Με το πρώτο σύνθημα-προτροπή υποδέχθηκαν οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ στη Χ. Τρικούπη τον Γ. Παπανδρέου το βράδυ των εκλογών του 2004, λίγες ώρες μετά τη γνωστοποίηση του οδυνηρού αποτελέσματος. Ο πρόεδρος του κόμματος ανταποκρινόμενος στο πιεστικό κάλεσμα υποσχέθηκε αλλαγές παντού και μάλιστα σύντομα. Επτά χρόνια μετά, πράγματι, έχουν αλλάξει πολλά. Πρώτα πρώτα η έδρα του κόμματος, η οποία μεταφέρθηκε από το ιστορικό κτίριο της Χ. Τρικούπη στο μεταμοντέρνο της Ιπποκράτους.
Ωστόσο, ουδείς από τους συγκεντρωμένους εκείνη τη δύσκολη για το ΠΑΣΟΚ νύκτα φανταζόταν ότι θα έρχονταν τα πάνω κάτω και ότι ο γιος του ιδρυτή (σταθερό σημείο αναφοράς και σήμερα για τα μέλη και τους οπαδούς) θα ξεθεμελίωνε ό,τι είχε χτιστεί κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής περιόδου του ΠΑΣΟΚ.
Οπως επίσης ουδείς μπορούσε να διανοηθεί ότι θα έφτανε η μέρα που τα στελέχη του κόμματος θα φοβούνταν να κυκλοφορήσουν χωρίς προστασία στους δρόμους, όχι γιατί θα τους κυνηγούσε το κράτος της «επάρατης δεξιάς», αλλά οι ίδιοι οι πολίτες για να τους γιαουρτώσουν εξαιτίας της σκληρής λιτότητας και της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους.
Το ερώτημα που βασανίζει τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ είναι αν οι πολιτικές που εφαρμόζονται είναι αναγκαστικές, λόγω της πρωτοφανούς κρίσης, όπως λέει ο Γ. Παπανδρέου, ή αν έχουμε να κάνουμε με την πλήρη υποταγή του πάλαι ποτέ πανίσχυρου σοσιαλιστικού κόμματος στην ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, όπως επισημαίνουν πολλοί πια στο ΠΑΣΟΚ, ανάμεσά τους και μερικοί εξ αυτών που αγωνίστηκαν με νύχια και με δόντια υπέρ του Γ. Παπανδρέου στη μάχη για την ηγεσία το 2007 για να μην πέσει το κόμμα στα χέρια του «δεξιού», του εκπροσώπου της πλουτοκρατίας και του εκλεκτού της μιντιακής ολιγαρχίας, Ευ. Βενιζέλου -αυτές ήταν οι κατηγορίες που εκτόξευαν οι οπαδοί του κ. Παπανδρέου κατά του σημερινού ισχυρού άνδρα της κυβέρνησης. Το γεγονός ότι στη θέση αυτή τοποθέτησε τον κ. Βενιζέλο ο ίδιος ο πρωθυπουργός ας το αποδώσουμε στην «πανουργία της ιστορίας».
Σήμερα, 37 χρόνια μετά την ίδρυσή του, το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει τη σοβαρότερη εσωτερική κρίση. Το άλλοτε κόμμα εξουσίας όπου εξέφραζε πλατιές λαϊκές μάζες τα τελευταία 2 χρόνια εφαρμόζεί τα πιο νεοφιλελεύθερα μέτρα στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Κι άλλοτε υπήρξαν αντιστάσεις, αποσκιρτήσεις και μικροδιασπάσεις, ποτέ όμως δεν είχε αμφισβητηθεί η ικανότητά του να επιβιώνει σε αντίξοες συνθήκες και να ανανεώνεται. Ισως είναι ακραίο να πει κανείς ότι το κόμμα που ίδρυσε ο Α. Παπανδρέου απειλείται με πλήρη απαξίωση επί ηγεσίας Γ. Παπανδρέου, ωστόσο η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και ένα πλήθος ενδείξεων που έχουν να κάνουν με την κρίση της πολιτικής και την απίσχνανση του δικομματισμού, δείχνουν ότι ο κίνδυνος είναι υπαρκτός.Η ιστορία θα κρίνει αν αυτά που αποφασίστηκαν ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση ή αν γύρισαν μπουμερανγκ στους θιασώτες των δανειακών συμβάσεων "για τη σωτηρία της χώρας"
Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑ
Πανεπιστήμιο Πειραιώς
Όπως είναι γνωστό σε πολλους από εσάς την Τετάρτη 24/8/2011 ψηφίστηκε στη Βουλή απο ευρεία πολιτική συναίνεση(τα 3/4 της Βουλης δηλαδή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ.) ο νόμος-πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση Διαμαντοπουλου.Το τι περιέχει ο νόμος-πλαίσιο Διαμαντοπούλου λίγο-πολύ όλοι έχετε ακούσει απο τα ΜΜΕ(συμπεριλα- μβανομένου πια στις μέρες μας και του Διαδικτύου).Ο νόμος για αρκετούς φοιτητές περιέχει στοιχεία νεοφιλελευθερισμού τύπου που έχουν υπογραφεί στη συνθήκη της Μπολόνια.
Αυτό το γεγόνος όμως αποτέλεσε την "αρχή του τέλους" για την κόντρα φοιτητών-κυβέρνησης όπου άρχισαν οι Γενικές Συνελεύσεις των σχολών σχετικά με το τρόπο αντίδρασης στον ψηφισθέντα νόμο.Πάρα πολλές σχολές έκλεισαν εν μέσω εξεταστικής περιόδου...με την ψηφοφορία μετά το πέρας της διαδικασίας να δικαιώνει τους υπέρμαχους της κατάληψης!
Στην παρούσα φάση ωστόσο, πιστεύω ότι δεν θα εξυπηρετήσει σε τίποτα τα συντεχνιακά"/κοινωνικά αιτήματα που όλοι έχουμε για το νόμο-πλαίσιο Διαμαντοπούλου,αλλά στην Ελλάδα δεν έχει συμβεί πότε ν'αποσυρθεί ψηφισθείς νόμος άρα πριν ψηφίσει κάποιος κατάληψη μήπως πρέπει να το σκεφτεί καλύτερα;! Παράλληλα μιλάω, άτυπα αλλά ουσιαστικά, εκ μέρους πολλών φοιτητών(ελπίζω) οι οποίοι διαφωνούν με τα όσα γίνονται γύρω μας αυτές τις μέρες, καθώς και με το κλίμα τρομοκρατίας που δυστυχώς κάποιοι φοιτητές προωθούν στις ΓΣ πολλών σχολών, αλλά πιστεύουν ότι δεν θα κερδίσουμε τίποτα με το κλείσιμο της σχολής.