Δυστυχώς......καιρό τωρα....

''Δυστυχώς επτωχεύσαμεν '' ήταν η φράση του τότε πρωθυπουργού της χώρας μας Χαρίλαου Τρικούπη στις 10 Δεκεμβρίου του 1893.Πιθανότατα το 2011 ο ''προσωρινός'' πρωθυπουργός θα πει την ίδια ακριβώς φράση.

Και βέβαια μαζί με την πτώχευση παράλληλα θα ακολουθήσει και η στάση πληρωμών η οποία θα τσακίσει την ήδη τσακισμένη ελληνική αγορά αφού σιγά σιγά δεν θα γίνονται άλλες αγορές στα καταστήματα.Όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα μένουν άνεργοι και τελικά θα γίνουμε όπως λένε και οι παππούδες μας σαν την κατοχή.

Ένα όμως ερώτημα το οποίο έχουμε οι περισσότεροι πολίτες είναι το εξής:''Εφόσον γνωρίζαμε ότι κάπως έτσι θα γίνονταν τα πράγματα(γιατί κακά τα ψέματα η χρεωκοπία της Ελλάδας ήταν αναμενόμενη)γιατί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ακολούθησε την ΤΡΟΙΚΑ και έλαβε αυτά τα αποπνικτικά μέτρα αντί να βοηθήσει με ότι έχει μείνει στην ανάπτυξη του εμπορίου και στην πιο ομαλή κίνηση του χρήματος σε αυτό για να αναπνεύσουν και λίγο οι επιχειρήσεις(που κλείνουν η μία μετά την άλλη)και τα νοικοκυριά?

Το 1993 βουλευτής του ΠΑΣΟΚ σε ομιλία του στην Βουλή έλεγε πως η κατάσταση που επικρατούσε τότε στη χώρα μας θα οδηγούσε σε πτώχευση και σε μεγάλο έλλειμμα το 2010.Εγώ βέβαια ρωτάω με το φτωχό μου το μυαλό:Δεν υπήρχε κανένας αρμόδιος οικονομολόγος να βγεί και να πει ότι κάτι δεν πάει καλά σε αυτή τη χώρα?Δεν υπήρχε κάποιος να λάβει αποφάσεις και μέτρα για αυτό το μπάχαλο που επικρατεί στη χώρα μας τα τελευταία 20 χρόνια?

Εγώ αυτό που ξέρω είναι το εξής,ότι η γενιά η δικιά μου θα αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα σε όλου τους τομείς βέβαια με αποκορύφωμα την οικονομία και η κατάσταση στη χώρα μας αν δεν αλλάξει θα χρειαστεί να γίνει κάτι πολύ τραγικό για να μας ξυπνήσει.

Στημένα,Τρό'ι'κα και μπλα μπλα μπλα.

Κάπως έτσι έχει γίνει η καθημερινότητα του Έλληνα τους τελευταίους μήνες.Κάθε μέρα περιμένουμε εξελίξεις που θα κρίνουν αν τελικά η Ελλάδα θα βρεί λύση για το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται.Ωστόσο εκτός βέβαια από την οικονομική εξαθλίωση,η Ελλάδα βρίσκεται παράλληλα σε μια πλήρης αποτυχία όσον αφορά το τομέα του αθλητισμού καθώς τα στημένα παιχνίδια(τα οποία βέβαια δεν αποτελούν προ'ι'όν της σεζόν 2010-2011)πηγαίνουν και έρχονται.

Δηλαδή που καταλήγω.Έχουμε μια κυβέρνηση η οποία από την μια δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις με δική της ευθύνη για το μέλλον αυτής της ταλαιπωρημένης χώρας και από την άλλη δεν είναι ικανή να επέμβει στο τομέα του αθλητισμού(με πράξεις για την διαφάνεια του) και να δημιουργήσει ένα ορκωτό σώμα το οποίο θα πατάξει την διαφθορά του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα.

Πολλές φορές μας αρέσει να γινόμαστε δικηγόροι του διαβόλου και για αυτό το λόγο θέτω το εξής ερώτημα χωρίς βέβαια να έχω κάποια απόδειξη.Μήπως όλα αυτά περι στημένων αγώνων ποδοσφαίρου είναι κατευθυνόμενα από κυβέρνηση και Τρο'ι'κα, εφόσον γνωρίζουν πόσο πολύ επηρεάζει την ζωή του Έλληνα το ποδόσφαιρο, προκειμένου να περάσουν τα μέτρα τα οποία θα σφίξουν ακόμα πιο πολύ τη θηλιά στο λαιμό του ελληνικού λαου?

Επίσης το 2011 καταλάβανε οι αρμόδιοι εισαγγελείς ότι το ποδόσφαιρο είναι ξέπλυμα μαύρου χρήματος και ότι οι αγώνες είναι στημένοι?

Και τέλος ποιά είναι η δική μας αντίδραση σε όλα αυτά?Την μία μέρα ο κ.Παπανδρέου βάζει σε υποθήκη γεωγραφικές εκτάσεις της χώρας μας και όταν την άλλη μέρα κλείνει σπίτια από την χρεωκοπία λόγω των σκληρών μέτρων.Ποιά είναι η αντίδρασή μας όταν κάποιοι με μαγκιά και μόνο έρχονται και επιβάλουν στην κυβέρνηση ,την οποία ο ελληνικός λαός ψήφισε και έκλεξε,τι μέτρα να πάρει ακόμα και αν αυτά τα μέτρα δεν τα αντέχει κανένας μας?

ΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΕΛΕΙ, ΜΠΟΡΕΙ.

Η κλήρωση του Ολυμπιακού για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ δεν ήταν κι η καλύτερη δυνατή. Με την Άρσεναλ, τη Μαρσέιγ και την Ντόρτμουντ στο δρόμο του, θα συναντήσει αρκετά εμπόδια.

Η πρώτη σφαλιάρα ήρθε με το καλημέρα, την Τρίτη στο Καραϊσκάκη, όπου και η Μαρσέιγ κατάφερε να πάρει το διπλό με 0-1. Ο Ολυμπιακός πίεσε πολύ μέχρι και λίγο μετά το ημίωρο, αδυνατώντας, όμως, να μετουσιώσει την υπεροχή του σε γκολ. Δημιούργησε φάσεις, αν κι η τελική πάσα ποτέ δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Παρόλ' αυτά, έδειχνε ότι το ματς "το είχε". Οι Γάλλοι στο τελευταίο τέταρτο, περίπου, του πρώτου ημιχρόνου, ισορρόπησαν το παιχνίδι, πηγαίνοντας με το 0-0 στ' αποδυτήρια.

Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, ο Ολυμπιακός έδειχνε χωρίς δυνάμεις, Ιμπαγάσα και Μακούν βρίσκονταν ακόμη στον πάγκο, ο Φέισα κι ο Αμπντούν, που ξεκίνησαν βασικοί, ήταν μέτριοι, ενώ ο Φουστέρ δεν ήταν αποτελεσματικός. Τζάμπα γκολ στο 51' και νίκη για τη Μαρσέιγ, καθώς γκολ δε βάλαμε ούτε στη φάση του Τζιμπούρ προς το τέλος. Ο Ολυμπιακός έχασε από μία ομάδα, την οποία μπορεί να κερδίσει, από μία ομάδα, που στην άμυνα χάνει την μπάλα, που μπερδεύεται, που δεν είναι συγκεντρωμένη, που δεν είναι πια και τόσο ποιοτική, που να αποτελεί φόβητρο.

Γι' αυτό, χρειάζεται ν' αποφασίσουν γρήγορα Βαλβέρδε και Μαρινάκης τι θέλουν στην Ευρώπη. Η πρόκριση στους "16" είναι εφικτή. Όμως, μετά από τους "16", πού να πάει ο Ολυμπιακός; Στην καλύτερη στους "8" και για να γίνει αυτό, θα χρειαστούν τόνοι τύχης, κάτι που καταλαβαίνει ο καθένας, αν σκεφτεί ποιες ομάδες συμμετέχουν στο Τσάμπιονς Λιγκ. Από τα προημιτελικά κι έπειτα δεν υπάρχει συνέχεια, γιατί Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, Γιουνάιτεντ και λοιπές, απλά δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν. Κακώς αποτελεί κίνητρο μόνο το οικονομικό κομμάτι, παρά το γεγονός ότι τα εκατομμύρια είναι όντως πάρα πολλά για μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό. Η πορεία μπορεί να επιτευχθεί στο Γιουρόπα Λιγκ, αυτό είναι κάτι, όμως, που θεωρείται χρόνια μικρής σημασίας από τους περισσότερους, χωρίς, πάντως, να μπορούν να το δικαιολογήσουν - γιατί, απλά, λένε παπαριές.

Η τρίτη θέση στον όμιλο και πιο ρεαλιστικός στόχος είναι και σαφώς με περισσότερες προοπτικές για τη συνέχεια στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Έχοντας πάρει τα χρήματα από τη συμμετοχή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ (μαζί με τα μπόνους για κάθε αγώνα ξεχωριστά), μπορεί να συνεχίσει στο Γιουρόπα Λιγκ, όπου μαζί με τα χρήματα (λιγότερα μεν, αρκετά δε), θα έχει την ευκαιρία να πετύχει πιο σπουδαία πράγματα. Δε νομίζω να παραπονέθηκαν οπαδοί της Πόρτο, όταν το 2003 έκανε πορεία και, εν τέλει, κατέκτησε το ΟΥΕΦΑ. Χτισμένη ομάδα, με βάσεις, τα πήγε εξαιρετικά στην πιο μικρή διοργάνωση, ενώ κατάφερε να κατακτήσει και το Τσάμπιονς Λιγκ την αμέσως επόμενη χρονιά. Αυτός, βέβαια, δεν είναι στόχος του Ολυμπιακού, γιατί δεν εμπεριέχει στοιχεία ρεαλισμού, όχι μόνο η κατάκτηση του κυπέλλου πρωταθλητριών, αλλά ούτε αυτή του Γιουρόπα Λιγκ. Όμως, η πορεία στη μικρότερη διοργάνωση της ΟΥΕΦΑ είναι εφικτή, γιατί να μην την κυνηγήσουν στο λιμάνι;

Αυτή είναι η δική μου άποψη, μπορεί στον Ολυμπιακό να προτιμούν την πρόκριση στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Ας το αποφασίσουν τώρα, για να ξέρουν ποιος είναι ο στόχος τους, να έχουν να κυνηγήσουν κάτι συγκεκριμένο κι όχι ό,τι κάτσει. Αλλά, σε περίπτωση που αυτό θέλουν, χρειάζεται να κυνηγήσουν το διπλό και στη Γερμανία και στη Γαλλία, ενώ να πάνε τουλάχιστον για το Χ στο Emirates με την Άρσεναλ. Και βέβαια, το Καραϊσκάκη χρειάζεται να το αξιοποιήσει ο Ολυμπιακός στο έπακρο, δηλαδή να σημειώσει δύο νίκες, με την Ντόρτμουντ και την Άρσεναλ. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, όμως αυτό δε σημαίνει ότι η ομάδα μπορεί να προχωρήσει ανέτοιμη, δίχως φυσική κατάσταση, δίχως ετοιμοπόλεμους ποδοσφαιριστές, δίχως σαφέστατο αγωνιστικό προσανατολισμό.

Γι' αυτό, λοιπόν, αν ο Ολυμπιακός αποφασίσει γρήγορα τι ακριβώς θέλει, μπορεί να το πετύχει. Διαφορετικά, εύχομαι από τώρα καλή, μόνιμη επιστροφή στο -γεμάτο εκπτώσεις, μιας και φέτος θα γίνει με 14 ομάδες- ελληνικό πρωτάθλημα.

ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΑΝΔΡΕΑ;

Απ' το σοσιαλισμό του '74 στο σημερινό μνημόνιο!

37 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

«Στις 18 σοσιαλισμό» φώναζαν οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ(μΠΑτΣΟΚ ή μΠΑφΟΚ πείτε το όπως θέλετε) στη συγκέντρωση του κόμματός τους στην πλατεία Συντάγματος, πιστεύοντας ότι οι κάλπες της 17ης Νοεμβρίου του 1974 θα έβγαζαν το κόμμα τους στην κυβέρνηση και από την επόμενη μέρα θα ξεκινούσε ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της Ελλάδας.

Το 1974, το ΠΑΣΟΚ με την ιδρυτική διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, κατάφερε να εκφράσει ένα πλατύ κίνημα πολιτών που μέχρι τότε ήταν στο περιθώριο της δημόσιας ζωής.
Χρειάστηκε να περιμένουν επτά χρόνια για να δουν τον Α. Παπανδρέου πρωθυπουργό, ωστόσο ο σοσιαλισμός ούτε το 1981(την ημέρα του εκλογικού αποτελέματος είχε μαζευτεί στην Πλ.Συντάγματος 1.000.000 κόσμος!!!) ούτε αργότερα ήρθε στο ραντεβού με τους επίδοξους θεμελιωτές του.
Η κλίση προς τις βαρύγδουπες εξαγγελίες και τις ολιστικές αφηγήσεις -εντέχνως καλλιεργημένη από την ηγεσία- δεν ανακόπηκε, παρά το γεγονός ότι η κοινωνία αποδείχτηκε περισσότερο δύστροπη απ' ό,τι την περίμεναν οι υποψήφιοι αναμορφωτές της. Η προσαρμογή ήταν οδυνηρή για τους ονειροπόλους ανιχνευτές του δρόμου προς το σοσιαλισμό. Κάποιοι αποχώρησαν καταγγέλλοντας το κόμμα για ρεφορμιστική στροφή και τον αρχηγό του για δημαγωγία, οι περισσότεροι όμως παρέμειναν αφού τους έπεισε ο Α. Παπανδρέου (βιρτουόζος στο αναποδογύρισμα της πραγματικότητας) ότι όλα όσα έχει υποσχεθεί το κίνημα θα υλοποιηθούν. Λίγη υπομονή χρειαζόταν.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Οτι η δεξιά έχει μπει οριστικώς και αμετακλήτως στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας»; Οτι η χώρα θα αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ - το δίδυμο συνδικάτο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης; Οτι θα φύγουν οι βάσεις του θανάτου; Οτι θα γίνει πράξη το γενέθλιο τετράπτυχο «εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατική διαδικασία»; Οτι θα αντικατασταθούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής από τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής; Οτι το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση σημαίνει ο λαός στην εξουσία; Ο τρίτος (αραβικός) δρόμος; Οτι όλοι οι πολίτες θα συμμετέχουν σ' όλες τις αποφάσεις που θα παίρνονται δημοκρατικά; Ολα αυτά, και πολλά ακόμη, είναι ιστορία. Και ζητούμενα.
Το ΠΑΣΟΚ ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού μέχρι το 1988 και με ευρεία συναίνεση. Οι βαθιές τομές στο πολιτικό και νομικό σύστημα, ο εκδημοκρατισμός των θεσμών, οι παρεμβάσεις που βελτίωσαν την καθημερινότητα του μέσου Ελληνα και κυρίως η γενναιόδωρη κοινωνική πολιτική (με δανεικά, λένε οι εχθροί του) το κατέστησαν πρωταγωνιστή. Τα σκάνδαλα, η εμπέδωση της καθεστωτικής νοοτροπίας, η διάχυση προς τα κάτω της λογικής της ήσσονος προσπάθειας και η προσφυγή στο λαϊκισμό και τη δημαγωγία («Τσοβόλα δώστα όλα», «Δεν υπάρχουν θεσμοί, μόνο ο λαός») το αποκαθήλωσαν από την εξουσία, χωρίς πάντως να το οδηγήσουν σε αποσύνθεση. Φρόντισαν γι' αυτό οι αντίπαλοί του, θυματοποιώντας τον αρχηγό του με την παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο και συκοφαντώντας την παράταξη με το ισοπεδωτικό «έξω οι κλέφτες του ΠΑΣΟΚ».
Η νίκη στις εκλογές του 1993 έφερε στην εξουσία έναν άλλο Α. Παπανδρέου. Η δήλωσή του «Είτε θα αφανίσουμε το χρέος είτε θα μας αφανίσει» σηματοδότησε την αλλαγή πορείας. Ηταν πιο συνετή στα δημοσιονομικά και περισσότερο ρεαλιστική στην εξωτερική πολιτική.Μετά τον θάνατο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Α.Παπανδρέου(ο οποίος αγαπήθηκε από τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ και μισήθηκε το ίδιο απ'τους εχθρούς του-η πιο αμφιλεγόμε προσωπικότητα της μεταπολίτευσης) την υλοποίηση της νέας στρατηγικής ανέλαβε ο εκσυγχρονιστής Κ. Σημίτης το 1996 (με το μισό ΠΑΣΟΚ απέναντί του), πετυχαίνοντας τη συμμετοχή στην ΟΝΕ, την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την ενεργό εμπλοκή της χώρας στη δημιουργία της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής. Ηταν η εποχή της «ισχυρής Ελλάδας», όπως διατυμπάνιζαν οι θιασώτες του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος.
Το ΠΑΣΟΚ, όμως, βρισκόταν ήδη πολλά χρόνια στην εξουσία. Κούρασε και κουράστηκε. Οσα καταλόγιζε στη δεξιά (διαφθορά, νεποτισμός, πελατειακά δίκτυα, αλαζονεία) ήταν ενσωματωμένα στην πρακτική του. Το δαχτυλίδι της διαδοχής πέρασε στον Γ. Παπανδρέου, αλλά η ήττα δεν ήταν δυνατόν να αποτραπεί. Το «κόλπο» με την εναλλαγή λειτούργησε το 1996, αλλά το 2004 η ιστορία δεν μπορούσε να επαναληφθεί.
«Γιώργο, άλλαξέ τα όλα» ή "Σήκω Ανδρέα για να δεις,το παιδί της αλλαγής".Με το πρώτο σύνθημα-προτροπή υποδέχθηκαν οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ στη Χ. Τρικούπη τον Γ. Παπανδρέου το βράδυ των εκλογών του 2004, λίγες ώρες μετά τη γνωστοποίηση του οδυνηρού αποτελέσματος. Ο πρόεδρος του κόμματος ανταποκρινόμενος στο πιεστικό κάλεσμα υποσχέθηκε αλλαγές παντού και μάλιστα σύντομα. Επτά χρόνια μετά, πράγματι, έχουν αλλάξει πολλά. Πρώτα πρώτα η έδρα του κόμματος, η οποία μεταφέρθηκε από το ιστορικό κτίριο της Χ. Τρικούπη στο μεταμοντέρνο της Ιπποκράτους.
Ωστόσο, ουδείς από τους συγκεντρωμένους εκείνη τη δύσκολη για το ΠΑΣΟΚ νύκτα φανταζόταν ότι θα έρχονταν τα πάνω κάτω και ότι ο γιος του ιδρυτή (σταθερό σημείο αναφοράς και σήμερα για τα μέλη και τους οπαδούς) θα ξεθεμελίωνε ό,τι είχε χτιστεί κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής περιόδου του ΠΑΣΟΚ.
Οπως επίσης ουδείς μπορούσε να διανοηθεί ότι θα έφτανε η μέρα που τα στελέχη του κόμματος θα φοβούνταν να κυκλοφορήσουν χωρίς προστασία στους δρόμους, όχι γιατί θα τους κυνηγούσε το κράτος της «επάρατης δεξιάς», αλλά οι ίδιοι οι πολίτες για να τους γιαουρτώσουν εξαιτίας της σκληρής λιτότητας και της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους.

Από τον Α. Παπανδρέου στον Κ. Σημίτη και σήμερα στον Γ. Παπανδρέου. Τον πρώτο τον λάτρεψαν οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, τον δεύτερο τον ψήφισαν αλλά δεν τον ερωτεύτηκαν και τον τρίτο τον πίστεψαν.
Το ερώτημα που βασανίζει τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ είναι αν οι πολιτικές που εφαρμόζονται είναι αναγκαστικές, λόγω της πρωτοφανούς κρίσης, όπως λέει ο Γ. Παπανδρέου, ή αν έχουμε να κάνουμε με την πλήρη υποταγή του πάλαι ποτέ πανίσχυρου σοσιαλιστικού κόμματος στην ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, όπως επισημαίνουν πολλοί πια στο ΠΑΣΟΚ, ανάμεσά τους και μερικοί εξ αυτών που αγωνίστηκαν με νύχια και με δόντια υπέρ του Γ. Παπανδρέου στη μάχη για την ηγεσία το 2007 για να μην πέσει το κόμμα στα χέρια του «δεξιού», του εκπροσώπου της πλουτοκρατίας και του εκλεκτού της μιντιακής ολιγαρχίας, Ευ. Βενιζέλου -αυτές ήταν οι κατηγορίες που εκτόξευαν οι οπαδοί του κ. Παπανδρέου κατά του σημερινού ισχυρού άνδρα της κυβέρνησης. Το γεγονός ότι στη θέση αυτή τοποθέτησε τον κ. Βενιζέλο ο ίδιος ο πρωθυπουργός ας το αποδώσουμε στην «πανουργία της ιστορίας».
Σήμερα, 37 χρόνια μετά την ίδρυσή του, το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει τη σοβαρότερη εσωτερική κρίση. Το άλλοτε κόμμα εξουσίας όπου εξέφραζε πλατιές λαϊκές μάζες τα τελευταία 2 χρόνια εφαρμόζεί τα πιο νεοφιλελεύθερα μέτρα στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Κι άλλοτε υπήρξαν αντιστάσεις, αποσκιρτήσεις και μικροδιασπάσεις, ποτέ όμως δεν είχε αμφισβητηθεί η ικανότητά του να επιβιώνει σε αντίξοες συνθήκες και να ανανεώνεται. Ισως είναι ακραίο να πει κανείς ότι το κόμμα που ίδρυσε ο Α. Παπανδρέου απειλείται με πλήρη απαξίωση επί ηγεσίας Γ. Παπανδρέου, ωστόσο η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και ένα πλήθος ενδείξεων που έχουν να κάνουν με την κρίση της πολιτικής και την απίσχνανση του δικομματισμού, δείχνουν ότι ο κίνδυνος είναι υπαρκτός.Η ιστορία θα κρίνει αν αυτά που αποφασίστηκαν ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση ή αν γύρισαν μπουμερανγκ στους θιασώτες των δανειακών συμβάσεων "για τη σωτηρία της χώρας"

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑ

Πανεπιστήμιο Πειραιώς
Όπως είναι γνωστό σε πολλους από εσάς την Τετάρτη 24/8/2011 ψηφίστηκε στη Βουλή απο ευρεία πολιτική συναίνεση(τα 3/4 της Βουλης δηλαδή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ.) ο νόμος-πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση Διαμαντοπουλου.Το τι περιέχει ο νόμος-πλαίσιο Διαμαντοπούλου λίγο-πολύ όλοι έχετε ακούσει απο τα ΜΜΕ(συμπεριλα- μβανομένου πια στις μέρες μας και του Διαδικτύου).Ο νόμος για αρκετούς φοιτητές περιέχει στοιχεία νεοφιλελευθερισμού τύπου που έχουν υπογραφεί στη συνθήκη της Μπολόνια.

Αυτό το γεγόνος όμως αποτέλεσε την "αρχή του τέλους" για την κόντρα φοιτητών-κυβέρνησης όπου άρχισαν οι Γενικές Συνελεύσεις των σχολών σχετικά με το τρόπο αντίδρασης στον ψηφισθέντα νόμο.Πάρα πολλές σχολές έκλεισαν εν μέσω εξεταστικής περιόδου...με την ψηφοφορία μετά το πέρας της διαδικασίας να δικαιώνει τους υπέρμαχους της κατάληψης!

Στην παρούσα φάση ωστόσο, πιστεύω ότι δεν θα εξυπηρετήσει σε τίποτα τα συντεχνιακά"/κοινωνικά αιτήματα που όλοι έχουμε για το νόμο-πλαίσιο Διαμαντοπούλου,αλλά στην Ελλάδα δεν έχει συμβεί πότε ν'αποσυρθεί ψηφισθείς νόμος άρα πριν ψηφίσει κάποιος κατάληψη μήπως πρέπει να το σκεφτεί καλύτερα;! Παράλληλα μιλάω, άτυπα αλλά ουσιαστικά, εκ μέρους πολλών φοιτητών(ελπίζω) οι οποίοι διαφωνούν με τα όσα γίνονται γύρω μας αυτές τις μέρες, καθώς και με το κλίμα τρομοκρατίας που δυστυχώς κάποιοι φοιτητές προωθούν στις ΓΣ πολλών σχολών, αλλά πιστεύουν ότι δεν θα κερδίσουμε τίποτα με το κλείσιμο της σχολής.

[Και όταν λέω "τρομοκρατία" αναφέρομαι στα επιχειρήματα του τύπου "ανοίξτε την σχολή για να γίνουν επιτέλους οι δηλώσεις, να δοθεί κανονικά η εξεταστική" αλλά και τη βία(ακόμα και ρίψη pepper spray στη ΓΣ του Πανεπιστημίου Πειραιώς όπου ο γράφων ηταν παρών στο συμβάν στις 31/8/2011) που επιχειρούν κάποιοι "πετεινόμυαλοι δημοκράτες" στους αντιφρονούντες τους κοκ. Δεν αναφέρομαι στις ψύχραιμες φωνές που έχουν τις ίδιες ακριβώς ανησυχίες με γνώμονα την πρόοδό μας -σε τελική ανάλυση μπήκαμε στε μια σχολή για να σπουδάσουμε- αναφέρομαι σε όσους καπηλεύονται αυτές τις υγιείς ανησυχίες όλων μας για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους παραταξιακά συμφέροντα!.]

Ανοίγω λοιπόν αυτό το θέμα για να ενώσουμε τις φωνές μας όλοι όσοι θέλουμε τη σχολή ανοιχτή, όχι από πολιτική απάθεια ή κοινωνική άγνοια, αλλά επειδή πιστεύουμε ότι τη συγκεκριμένη στιγμή μόνο κακό μπορεί να μας κάνει μια ακόμα κατάληψη.Επίσης πρέπει να μας προβληματίζει το γεγονός πως η φοιτητική παράταξη ΠΑΣΠ(προσκείμενη στο ΠΑΣΟΚ) κατεβαίνει με κοινά πλαίσια στις Συνελεύσεις για κατάληψη μαζί με τα ΕΑΑΚ(προσκείμενη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και την Αριστερή Ενότητα(προσκείμενη στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) αφού μέχρι μερικούς μήνες οι εν λόγω παρατάξεις προπηλάκιζαν τα μέλη τα μία της άλλης κάθως και η αποχώρηση της πρωκτοπόρας ΔΑΠ απ'τις συνελεύσεις(ουσιαστικά,με αυτό τον τρόπο υπονομεύει τις καταλήψεις!).

Υπάρχουν και μορφές διαμαρτυρίας(εκτός της κατάληψης) που δεν δυσφημούν τα ανώτατα ιδρύματα, ούτε μας κάνουν να τρέχουμε στην επόμενη εξεταστική να περνάμε τα μαζεμένα μαθήματα...