ΕΤΣΙ ΠΟΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ!

ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ ΕΚ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ

Εδώ υπάρχουν σύνδεσμοι για να διαβάσετε τις φιλοσοφημένες φιλοσοφίες...
Μέρος 1ο
Μέρος 2ο
Μέρος 3ο

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ, ΕΥΤΥΧΙΕΣ, ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.

Φτάσαμε στην τελευταία μέρα του 2010. Είτε πρόκειται για θαύμα, είτε για λάθος, είτε για κάτι αναμενόμενο, το θέμα είναι ότι φτάσαμε. Το πώς και γιατί δεν έχει σημασία. Αρκεί το ότι έχουμε πιθανότητες να ζήσουμε την δεύτερη δεκαετία της δεύτερης χιλιετίας, ένα πράμα φουλ του δύο δηλαδή.

Τόσον καιρό, οι συζητήσεις σε τρομακτικό ποσοστό, όχι άδικα, σχετίζονται με τον Παπανδρέου, τα μέτρα του, τους υπόλοιπους ηλιθίους του κόμματός του, τη χαμένη στη μετάφραση (ίσως των όσων λέει ο Παπανδρέου - γιατί ελληνικά δεν είναι) αντιπολίτευση και την απουσία οργανωμένης αντίδρασης. Ως συνήθως, περιμένουν όλοι από τους νεότερους, οι οποίοι πρέπει να ξεκολλήσουν από τους υπολογιστές. Μερικές φορές, βέβαια, έρχεται στη φόρα το θέμα ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία οργάνωση για να γίνει όσο το δυνατόν μαζικότερη αυτή η διαολεμένη αντίδραση, ότι δεν υπάρχει ηγεσία - δεν περιμένει κανείς να εμφανιστεί ο μέγιστος ηγέτης, ένας ηγέτης με τη σημασία που 'χει η λέξη στα μυαλά πολλών, αλλά ένας βαλτός ηγέτης, πλασματικός, απλά για να ηγηθεί κάποιος. Ωραίο και το ψιλοανοργάνωτο, νιώθεις και πιο ελεύθερος σ' αυτές τις περιπτώσεις, αλλά είναι λιγότερο αποτελεσματικό, δηλαδή υστερεί στην ουσία.

Σχετικά με τους υπολογιστές, θεωρώ πως είναι αρκετά εύκολο να ξεκολλήσει ο καθένας απ' τον υπολογιστή, με τους ηλίθιους, βέβαια, να εξαιρούνται. Οπότε, λυπάμαι που σας το λέω για πολλοστή φορά, το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Κι αν κάποιος "μπέμπης" παραπονεθεί ότι δεν φταίει σε τίποτα για τα όσα συμβαίνουν γύρω του και πλήττουν πολύ περισσότερο τον ίδιο απ' ό,τι τους επικριτές του, καλά θα κάνετε να μην πείτε καμιά κοτσάνα, διότι θα 'χει δίκιο. Δε θα το 'χει και σε τίποτα να ρίξει και σε σας μια δυο σφαλιάρες.

Ως προς την απουσία καθοδήγησης. Είναι φυσικό και να μην έχει η κάθε ένδειξη διαμαρτυρίας, λίγο ή πολύ έντονη, τα επιθυμητά αποτελέσματα, αλλά και να τη χαλάνε οι συνηθισμένοι κουκουλοφόροι των Α.Τ. Δεν πρέπει, λοιπόν, να αναλάβει κάποιος την ηγεσία; Ας είναι κι ο βλάκας ο Τσίπρας ή η μετριότατη Παπαρήγα, από το τίποτα όλοι θα προτιμούσαν να υπάρξει έστω και κακή ηγεσία. Όμως, να ηγηθεί κάποιος. Δε γίνεται να θέλει ο κόσμος να αντιδράσει και να μην του δίνεται η ευκαιρία με τον τρόπο που πρέπει.

Η Ελλάδα κατά μεγάλο μέρος της είναι καζάνι που βράζει, απλά άλλοι έχουν πετάξει από πάνω τους το καπάκι και το δείχνουν, ενώ άλλοι έχουν μπει στην χύτρα ταχύτητας, έχοντας μεν το καπάκι από πάνω τους δίχως να δημιουργούν θορύβους, απ' την άλλη, όμως, κι αυτοί κάποτε θα κάνουν μπαμ και ίσως να είναι ισχυρότερο απ' αυτό των υπολοίπων.

Αυτό που με ενοχλεί είναι το γεγονός πως όλοι περιμένουν αυτό το πολυπόθητο μπαμ όταν πεινάσει ο κόσμος. Γιατί να πρέπει να πεινάσει για να διεκδικήσει τα αυτονόητα; Ποιος ο λόγος να οδηγηθεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην υπέρτατη εξαθλίωση λόγω μετρημένων ανίκανων και να αντιδράσει αργότερα; Εδώ διαφωνώ. Γι' αυτό θεωρώ επιτακτική την ανάγκη να δοθεί η λύση άμεσα στο πρόβλημα της ηγεσίας, ακριβώς για να μην φτάσουμε εκεί.

Ελπίζω, πάντως.

Εκτός απ' αυτά, εύχομαι να έρθει μια -όσο το δυνατόν πιο- καλή χρονιά, με υγεία, οργάνωση σ' όσα απαιτείται να υπάρχει, επιτυχίες σε όλους τους τομείς, με ατομικές και συλλογικές ευτυχίες και, βέβαια, δράση και αντίδραση εκεί που χρειάζεται.

Για να φύγει το 2010 που ταλαιπώρησε πολλούς και για να 'ρθει το 2011, που δεν είναι καθόλου απίθανο να ταλαιπωρήσει ακόμη περισσότερους. Σκεφτείτε τους στίχους με διαφορετική διάθεση απ' ό,τι όταν είδατε το Rocky IV, ίσως σκεφτείτε όσα σκέφτηκα κι εγώ χθες όταν το άκουσα.

Two worlds collide
rival nations
it's a primitive clash
venting years of frustrations

Bravely we hope
against all hope
there is so much at stake
seems our freedom's up against the ropes

Does the crowd understand?
Is it East versus West
or man against man?
Can any nation stand alone?

In the burning heart just about to burst
there's a quest for answers, an unquenchable thirst
in the darkest night, rising like a spire
in the burning heart the unmistakable fire, in the burning heart

in the warrior's code
there's no surrender
though his body stays "stop"
his spirit cries "never"

deep in our soul
a quiet ember
knows it's you against you
it's the paradox that drives us on

it's a battle of wills
in the heat of attack
the passion that kills
the victory is yours alone

In the burning heart just about to burst
there's a quest for answers, an unquenchable thirst
in the darkest night, rising like a spire
in the burning heart the unmistakable fire, in the burning heart