ΕΤΣΙ ΠΟΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ!

ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ ΕΚ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ

Εδώ υπάρχουν σύνδεσμοι για να διαβάσετε τις φιλοσοφημένες φιλοσοφίες...
Μέρος 1ο
Μέρος 2ο
Μέρος 3ο

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΤΟ "THRILLER" ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ MICHAEL JACKSON

Από τις 25 Ιουνίου δεν έχουν περάσει και λίγες μέρες. Αρκετές θα λέγαμε, αν υπολογίσουμε πως πλέον έχουν περάσει λίγο κάτω από 3 εβδομάδες. Παρ' όλ' αυτά, όλος ο πλανήτης ακόμη ασχολείται με τον μύθο Μάικλ Τζάκσον.

Δε γίνεται να ξεχαστεί έτσι απλά η προσφορά του, δε γίνεται να λησμονηθεί τόσο πρόωρα ο μύθος του. Ο πατέρας του έχει σκοπό (σύμφωνα με όσα ακούγονται) ν' ανεβάσει στη σκηνή τα 3 παιδιά του Μάικλ. Σκοπός του το...χρήμα. 200.000 δολάρια πήρε ο κυρ Τζάκσον για να παραχωρήσει συνέντευξη λίγες μέρες μετά το θάνατο του γιου του. Αυτό θα πει “εύκολο χρήμα”, αυτό θα πει “ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΑΑΑΑ”...

“Κομμένη” στα δύο η οικογένεια του Μάικλ. Ορισμένοι από τη φαμίλια του επιθυμούν την κηδεμονία να αναλάβει η πρώην σύζυγός του, Ντέμπυ Ρόου, ενώ άλλοι θέλουν τα παιδιά να μείνουν με τους παπούδες τους. Προσωπική μου άποψη είναι πως τα παιδιά πρέπει να διαλέξουν τα ίδια. Δεν είναι μία απλή περίπτωση όπου το παιδί απλά επιλέγει τον κηδεμόνα του. Το όνομα που φέρουν είναι πάρα πολύ βαρύ και έχει ήδη στιγματίσει όλη την υπόλοιπη ζωή του. Ίσως είναι πολύ μικρά για να πάρουν μία τόσο σοβαρή απόφαση, όμως πρέπει.

“Thriller, Thriller Night...” τραγούδησε το 1982 ο Μάικλ Τζάκσον. Θρίλερ, λοιπόν, αναμένεται να υπάρξει και με την εξέταση DNA που προτίθεται ο δερματολόγος του ώστε να δει αν τα παιδιά είναι δικά του. Ο ίδιος ήταν το “αφεντικό” της Ντέμπυ Ρόου για περίπου 20 χρόνια, οπότε όλα είναι πιθανά. Καημένε Τζάκσον...

Η στάση ολόκληρου του κόσμου έχει αλλάξει δραματικά τις τελευταίες μέρες. Όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν πως ο Τζάκσον δεν ήταν κάποιος εγκληματίας, δεν ήταν παιδόφιλος. Με λίγα λόγια, δεν ήταν αυτό το τέρας που παρουσίαζαν τα Μ.Μ.Ε. Σίγουρα, οι πλαστικές επεμβάσεις είχαν αρνητικά αποτελέσματα πάνω του. Επέφεραν μεγάλη αλλαγή και τον ταλαιπώρησαν. Αλλά είχε κι άλλα πολλά προβλήματα. Μέσα σε 6 μήνες, σύμφωνα με το STAR, ο Μάικλ κατανάλωσε 10.000 φάρμακα!! Οργανισμός είν' αυτός, δεν μπορεί να αντέξει τα πάντα (όλα).

Ένα από τα πολλά σημαντικά που έχουν προκύψει τις τελευταίες μέρες είναι οι δηλώσεις των συγγενικών προσώπων του Τζάκσον. Σύμφωνα με τους συγγενείς του, ο θάνατος του “βασιλιά” της ποπ προήλθε από...δόλο. Ουσιαστικά, πιστεύουν πως πρόκειται για δολοφονία. Η αστυνομία στο σπίτι του καρδιολόγου του (νομίζω) βρήκε το φάρμακο το οποίο δόθηκε στον Τζάκσον σε μεγάλη ποσότητα και προκάλεσε την καρδική προσβολή, η οποία με τη σειρά της τον οδήγησε στον θάνατο.

Πρόσφατα συνειδητοποίησα πόσα άδικη ήταν η ζωή απέναντί του, πόσο άτυχος στάθηκε σ' ορισμένες περιπτώσεις, πόσο βασανιστικά έζησε. Πάνω απ' όλα, κατάλαβα πώς ένιωθε όταν σε κάθε του βήμα υπήρχαν από δίπλα τα Μ.Μ.Ε., που έλεγαν/έγραφαν ό,τι τους κατέβαινε. Το μικρό το έκαναν τεράστιο και το αντίστροφο. Μόνο ό,τι τους βόλευε, τίποτα παραπάνω.

Αλλά εκεί φαίνεται η πραγματική μαγκιά. Όταν ο Τζάκσον ήταν στο απόγειο της δόξας του (ας πούμε από τη στιγμή που βγήκε το “Thriller” μέχρι να κατηγορηθεί για σεξουαλική παρενόχληση σε βάρος ανηλίκου) κανένας δεν τολμούσε να τον πειράξει. Ούτε υπόνοια για κάτι αρνητικό. Με το που “έσκασε” η “βόμβα” για τη σεξουαλική παρενόχληση, ξαφνικά όλοι μα όλοι έσπευσαν να τον κατασπαράξουν. Ο Μάικλ άντεξε, αλλά όχι για πολύ.

Άντεξε από το 1993 ως το 2009. Ελάχιστοι τον υποστήριζαν συνέχεια, ας μην κρυβόμαστε. Το ότι τώρα μερικοί λένε πως ήταν μεγάλος καλλιτέχνης κλπ. είναι σαχλαμάρες. Αν δεν είχε πεθάνει, λίγοι θα ασχολούνταν μαζί του. Βέβαια, η αγάπη του κόσμου δεν έσβησε ποτέ αλλά δεν ήταν το ίδιο έντονη με παλιά. Ελάχιστοι ήταν ακόμη φανατικοί, ελάχιστοι είχαν ανεξίτηλα πάνω τους τα σημάδια της “Michaelmania”. Κι αυτοί οι ελάχιστοι είναι που αξίζουν. Οι καλλιτέχνες σίγουρα τον εκτιμούσαν, όμως σε καμία περίπτωση τόσο πολύ όσο δηλώνουν τώρα. Πολύ λιγότερο κι αυτό το γνωρίζουμε όλοι πάρα πολύ καλά. Όμως, με το που απεβίωσε έτρεξαν να ασχοληθούν μαζί του. Πρωτότυπο, ε?

Κι εγώ δεν μπορώ να πω πως ήμουν φανατικός του. Πάντα τον εκτιμούσα, τον θεωρούσα μεγάλο καλλιτέχνη και σίγουρα πανέξυπνο. Νομίζω ήταν Σάββατο 23-2-2008 όταν έμαθα για το μύθο με το όνομα Μάικλ Τζάκσον. Ως τότε τον ήξερα ως τραγουδιστή, επιτυχημένο αρκετά αλλά όχι όσο ήταν, που είχε κατηγορηθεί για παιδοφιλία. Εκείνη την ημέρα είχα ένα παρτάκι αλλά ξεκινούσε κατά τις 9 παρά. Παίζοντας στον υπολογιστή το Prince of Persia : The Two Thrones βαρέθηκα. Άνοιξα την τηλεόραση κι έβαλα MAD. Είχα τα περίφημα MAD X-Rays. Η εκπομπή είχε αφιέρωμα στον Μάικλ Τζάκσον...

Έμεινα να κοιτάω με το στόμα ανοιχτό. Παράτησα το παιχνίδι και κόλλησα στον καναπέ. Δεν είχα ξαναδεί κάτι παρόμοιο, έναν άνθρωπο να μπορεί να κάνει σβούρες λες κι είναι μπάλα που έχει χτυπήσει ο Κούμαν με τρελά φάλτσα. Χόρευε και τραγουδούσε τόσο όμορφα, τόσο αρμονικά και τόσο εντυπωσιακά ταυτόχρονα. Όλα τα μεγάλα του τραγούδια-βίντεο κλιπ υπήρχαν στην εκπομπή. Ξεχωριστή αναφορά στο “Thriller”, καλός σχολιασμός στο “Smooth Criminal” και στα ειδικά παπούτσια που χρησιμοποιήθηκαν τότε στο βίντεο κλιπ, ένα πολύ όμορφο αφιέρωμα. Πηγαίνοντας στο πάρτυ το ξέχασα πως είχα δει κι είχα ακούσει Μάικλ Τζάκσον. Φέτος το Μάιο άρχισα να ξανασχολούμαι μαζί του, χάρη σε μία ανάρτηση της Μαρίας στο παρόν μπλογκ. Δεν περίμενα τον Τζάκσον να επανέλθει με τόσες συναυλίες. Το sold out ήταν αναπόφευκτο φυσικά.

Μέσα Ιουνίου τον μνημόνευσα σε κάτι φιλαράκια μου, τα οποία δεν ήξεραν και πολλά. Κολλημένα στην παιδοφιλία, δεν είχαν περιθώρια να τον δουν διαφορετικά. Ούτε καν να διαχωρίσουν προσωπικές επιλογές και προσωπική ζωή από τέχνη δεν μπόρεσαν. Αλλά εγώ επέμενα πως είναι μεγάλος καλλιτέχνης.

Κι εκεί που καθόμουν ήρεμα κι ωραία ξημερώματα 25ης Ιουνίου ξαφνικά πάγωσα. Είχα ανοιχτή την τηλεόραση κι έβλεπα ΑΝΤ1, μάλλον είχαν αρχίσει οι “Στάβλοι της Εριέτας Ζαϊμη” αλλά δεν είμαι και σίγουρος. Η είδηση ότι ο Μάικλ Τζάκσον υπέστη καρδιακή ανακοπή και μάλλον είναι νεκρός δεν έγινε αμέσως αντιληπτή. Στην αρχή στεναχωρήθηκα μόνο και μόνο που πέθανε ένας άνθρωπος 50 ετών. Μετά η στεναχώρια έφυγε. Έδωσε τη θέση της στην οργή που μερικοί τον αποκάλεσαν απλά “παιδόφιλο” και τίποτα παραπάνω ή απλά άρρωστο κλπ. Πολύ εξοργιστικό, ειδικά όταν αγαπάς τόσο πολύ τη μουσική (ναι, διάολε, για μένα το είπα αυτό).

Οι μέρες πέρασαν. Είχα αρχίσει να καταλαβαίνω τι μέγεθος ήταν ο Μάικλ. Έβαλα ξανά στο μαγνητόφωνο τα τραγούδια που γουστάρω, όπως λέει ο Λαυρέντης ο Μαχαιρίτσας τραγουδώντας τους στίχους του Σάκη Μπουλά. Το εκπληκτικό Beat it, το αξέχαστο (κυρίως λόγω του βίντεο κλιπ) Thriller, το αριστουργηματικό Billie Jean κι άλλες επιτυχίες του, όπως το Bad, το Smooth Criminal, το Black or white. Αφού μου 'φυγε η μανία με το Billie Jean, ήρθε η μανία που έπρεπε. Η μανία για τον στίχο και το ηχόχρωμα. Το τραγούδι We are the world εξαιρείται γιατί δεν το λέει μόνος του, αλλά έχει για...συμπαράσταση ό,τι καλύτερο υπήρχε εκείνη την περίοδο. Όμως, υπάρχουν δύο τραγούδια που είναι κάτι παραπάνω από αριστουργηματικά. Τραγούδια που περνούν μηνύματα με τρόπο ξεχωριστό και πολύ όμορφο, που σε κάνουν να σκέφτεσαι, ακόμη και να στεναχωριέσαι ή και να δακρύζεις. Το εξαίσιο Earth Song και το Heal the world. Δύο αδικημένα τραγούδια, κατά την άποψή μου, δύο τραγούδια που έπρεπε ν' αποτελούν soundtrack στη ζωή όσων θέλουν καλύτερο τον πλανήτη. Και όσον αφορά και μένα...δύο τραγούδια που μ' έκαναν να δακρύσω στις 4 το πρωί! Ένα δάκρυ για την κατάσταση του πλανήτη, ένα για τον χαμό του Τζάκσον, ένα για το γαμώτο, ένα για την αδικία που είχε, ένα επειδή ταυτίστηκα σ' ορισμένα σημεία μαζί του. Κάθε δάκρυ είχε το νόημά του, δε χύθηκε καθόλου τυχαία. Σίγουρα ένα για τα όσα πέρασε εξαιτίας ενός τεράστιου ψέματος, το οποίο αναγκάστηκε να πει ο Τσάντλερ ορμώμενος από τον μαλάκα τον πατέρα του. Κι ήταν αυτό που διέλυσε τον Μάικλ Τζάκσον, ίσως αυτό που του στέρησε και τη ζωή (πέρα από τα φάρμακα και τις πλαστικές...)...

Θα κλείσω λίγο απότομα την ανάρτηση γιατί είμαι πάαααρα πολύ κουρασμένος. Θα κλείσω μ' έναν τρόπο που μ' αρέσει ιδιαίτερα, με στιχάκι...

Heal the world
Make it a better place
For you and for me
And the entire human race...

There are people dying
If you care enough for the living
Make a better place
For you and for me...

ΥΓ Αφιερωμένο...

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΚΑΙ VIDEOS ΤΟΥ MICHAEL JACKSON ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΕΠΟΧΗ.


Ο Μάικλ Τζάκσον δεν έγινε κατά τύχη μύθος. Έγινε μέσα από τα τραγούδια του, από τις χορογραφίες του, από τα βίντεό του και γενικότερα από την προσωπικότητά του. Πρόσφατα ο Τσάντλερ, ο οποίος το 1993 τον κατηγόρησε για σεξουαλική παρενόχληση, δήλωσε δημόσια πως ό,τι είπε ήταν ψέματα και ότι τα είπε επειδή έτσι ήθελε ο πατέρας του. Εγώ από 'δω σας παρουσιάζω τα καλύτερα τραγούδια του Μάικλ Τζάκσον κατά την άποψή μου. Δεν έχω ακούσει πολλά αλλά πιστεύω πως αυτά είναι όντως τα καλύτερα. Με δύο λέξεις...οπτικοακουστικό υπερθέαμα!

Thriller 25th Year Anniversary:


Black or White:


Bad:


Dirty Diana:


Heal the world:


Smooth Criminal:


Beat it:


Billie Jean:


Thriller:


Man in the mirror:


Earth Song (το καλύτερό του τραγούδι από άποψη στίχου-νοήματος):


Ο Τζάκσον αξίζει να σπάσει όλα τα ρεκόρ σε προσέλευση κόσμου και τηλεθέαση στην κηδεία του. Είναι θρύλος, είναι μύθος, είναι αξεπέραστος. ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ!

Κι όπως γράφει και στην εικόνα, "Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΘΑ ΖΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ"...