Ο "βασιλιάς" της ποπ δεν είναι πλέον εν ζωή. Ο Μάικλ Τζάκσον το απόγευμα της 25ης Ιουνίου του 2009 υπέστη καρδιακή προσβολή. Μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, όμως τελικά έχασε τη μάχη με τη ζωή. Δεν ξέρω αν τα όσα έχουν ειπωθεί κατά καιρούς για τη ζωή του είναι αλήθεια, δεν μπορώ να το γνωρίζω. Αλλά κατά καιρούς διάφοροι "μεγάλοι" έχουν πράξει αρκετά, κάτι που μ' ανάγκασε και μένα να διαχωρίζω την τέχνη από τα υπόλοιπα. Κι ο Τζάκσον, διάολε, ήταν μεγάλος καλλιτέχνης.Η εμμονή του με τις πλαστικές και το δέρμα του είναι πασίγνωστη. Ακόμα και μικρά παιδιά να ρωτήσεις είναι αρκετές οι πιθανότητες να σου απαντήσουν. Όμως λίγα παιδάκια ξέρουν το μέγεθος του Μάικλ.
Ήταν ένας απίστευτος καλλιτέχνης. Ποτέ δεν είχε φωνάρα, αλλά με την ποπ ασχολήθηκε, δεν του χρειάστηκε η φωνή. Η παρουσία του, όμως, ήταν αξιοσημείωτη. Πάντα είχε το δικό του στυλ, αυτός ήταν που ανάγκασε άτομα κάθε ηλικίας να κυκλοφορούν στους δρόμους με κόκκινα δερμάτινα μπουφάν. Αυτό που κρατώ εγώ προσωπικά απ' τον Τζάκσον είναι ο χορός του. Εδώ ακόμη κι ο πιο ικανός χορευτής παραδίνεται, υποτάσσεται στα βιονικά πόδια του Μάικλ. Μονάχα τις στροφές του αν δεις χαζεύεις, τα χάνεις. Ακόμα κι αν έχεις το...θράσος να προσπαθήσεις να κάνεις το ίδιο, πάλι στο τέλος στο ίδιο καταλήγεις. Πως ήταν καλλιτέχνης...
Μερικά τραγούδια του ήταν καλά. Τα βίντεο κλιπ του ήταν πάντοτε πρωτότυπα και πρωτοποριακά, ειδικά το "Thriller" ακόμη αποτελεί σημείο αναφοράς στην ιστορία των βίντεο κλιπ. Εκείνο το τρομακτικό σκηνικό, εκείνο το 9λεπτο περίπου βίντεο...Το ζόμπι Τζάκσον σε δράση...
Δε γνωρίζω και πολλά για τον Τζάκσον. Ξέρω πως το άλμπουμ "Thriller", το οποίο νομίζω πως βγήκε το 1982, κατέχει το ρεκόρ πωλήσεων στην ιστορία με 104.000.000 πωλήσεις (λένε πως οι πωλήσεις ήταν ανάμεσα στις 47.000.000 και στις 109.000.000, όμως το έχω ψάξει λιγάκι παραπάνω...). Και το να κατέχεις το ρεκόρ για το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις λέει πολλά.
Δεν αξίζει να πω παραπάνω, δεν ξέρω κιόλας όπως προανέφερα. Ήταν ένας πολύ μεγάλος καλλιτέχνης κι είναι κρίμα να τον θεωρούν απλά ως έναν παιδεραστή. Μάλιστα, είναι πολύ κρίμα να τον κακολογούν έτσι όταν το δικαστήριο τον αθώωσε. Άλλο η ζωή, άλλο η τέχνη. Κι όσον αφορά την τέχνη, ο Τζάκσον αποτέλεσε ένα τεράστιο κομμάτι της. Το όνομά του είναι ήδη γραμμένο στην ιστορία...
ΥΓ Φανταστείτε να έγραφα για κάποιον που να ακούω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου