ΕΤΣΙ ΠΟΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ!

ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ ΕΚ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ

Εδώ υπάρχουν σύνδεσμοι για να διαβάσετε τις φιλοσοφημένες φιλοσοφίες...
Μέρος 1ο
Μέρος 2ο
Μέρος 3ο

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

ΠΙΑΣΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΓΥΡΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ...

Ουφ... έφυγε...

Πάει το 2011. Έτος γεμάτο προβλήματα, οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά, πάσης φύσεως δηλαδή, έτος που απέδειξε ότι, ακόμη κι αν ευχόμαστε χίλια δυο πράματα τις πρωτοχρονιές, δύσκολα πιάνουν οι ευχές.

Μπήκε και το '12. Και τι καταλάβαμε; Μάλλον τίποτα. Πλέον ακόμη κι η "γιορτή" της παραμονής της πρωτοχρονιάς έχει ξεθωριάσει, δεν την αντιμετωπίζουμε όπως παλιά. Κι όχι άδικα, ίσως να 'χουμε και δίκιο. Με τόσες δυσκολίες στην καθημερινότητα, το μυαλό, όσο κι αν το θες, δύσκολα ξεφεύγει, έστω αυτές τις λίγες ώρες. Καλό είναι να ξεφύγει, γιατί χαίρεσαι το γλέντι, αλλά η επαναφορά δεν είναι καθόλου ευχάριστη.

Για τους συνομήλικούς μου, η χρονιά που πέρασε αποτέλεσε ορόσημο. Από τον Ιανουάριο μέχρι τα τέλη του Μάη σκυλοβρίσαμε το "εκπαιδευτικό" σύστημα και δώσαμε και τις περίφημες πανελλαδικές, ενώ από το Μάη μέχρι και την 31η Δεκέμβρη το γλεντήσαμε με την ψυχή μας. Χρονιά μεγάλης αντίφασης, με το πρώτο, ουσιαστικά, εξάμηνο να φεύγει με ένταση, νεύρα, κούραση κι όλα τα σχετικά και το δεύτερο με χαμόγελα, βόλτες, ταξίδια, πολύμηνες διακοπές, καθώς και με μια πρώτη γεύση από το τι εστί φοιτητική ζωή.

Ναι, κυρίες και κύριοι, είδαμε και λίγο τι γίνεται στις σχολές, εντός αυτών των πολυδιαφημισμένων σχολών που "θα ανοίξουν το μυαλό" μας, από τις οποίες θα βγούμε καλύτεροι άνθρωποι και άλλα τόσα κουραφέξαλα. Μπάχαλο επικρατεί, μπουρδέλο έχει καταντήσει. Μέσα στα σκατά βουτήξαμε πάλι, άντε καταλάβετέ το... Και δεν είναι η φύση των όσων μας διδάσκουν, αλλά όλα τα υπόλοιπα, που, είτε σας αρέσει, είτε όχι, πάνε πακέτο με τις γνώσεις που λαμβάνουμε.

Όπως και να 'χει, αυτά αφορούν λίγους. Όλους, όμως, μας αφορά το 2012, όπως θα μας αφορά σε 12 μήνες και το 2013, σε 24 το 2014 και πάει λέγοντας. Εγώ εύχομαι τη χρονιά που μπήκε να αντιμετωπίσουμε λιγότερα προβλήματα, να ζήσουμε περισσότερες στιγμές χαράς, οπωσδήποτε να 'χουμε τύχη, καθώς και υγεία, αν και έτσι όπως έχουμε καταντήσει, η τελευταία εξαρτάται περισσότερο από το πώς θα κυμανθούν τα τρία προηγούμενα, παρά από τις ικανότητες των φοβερών και τρομερών γιατρών τούτης της χώρας.

Ας προσπαθήσουμε (ξανά) για το καλύτερο δυνατό κι ό,τι καταφέρουμε, θα νιώθουμε αξιοπρεπείς μετά και θα τα 'χουμε καλά με τον εαυτό μας. Πρόκειται για τεράστια υπόθεση, για υπόθεση που εύκολα μπορεί να αποτελέσει κινητήριο ή αποτρεπτικό παράγοντα για πολλά από τα όμορφα και άσχημα, αντίστοιχα, που διακρίνουμε καθημερινά στους κόλπους του χάους, όπου και ζούμε. Ένα χάος που προκαλούν κάποιοι, προορίζοντας το για τρίτους, οι οποίοι, τελικά, την πληρώνουν, και μεταφορικά, αλλά, πλέον, και κυριολεκτικά.

Είναι σαν τα σφηνάκια στα μπαρ. Κάθε τόσο λες στον μπάρμαν να πιάσει άλλη μια γύρα. Το ίδιο κι οι χρονιές. Κάθε τόσο, ας πούμε κάθε 12 μήνες για μας τους "πολιτισμένους ανθρώπους", η μια χρονιά διαδέχεται την άλλη. Κάθε ένα χρόνο πιάνουμε στα χέρια μας τα νέα σφηνοπότηρα. Τα σηκώνουμε για να πιούμε και να γευτούμε κάτι που μας αρέσει, και με το που θα τα πλησιάσουμε στο στόμα μας, μυρίζουμε υποχρεώσεις, προβλήματα, τρέξιμο... Άλλοι δε πίνουν καθόλου, άλλοι λίγο, άλλοι είναι μεθυσμένοι και τα κατεβάζουν σα νερό, άλλοι πίνουν ένα "για το καλό", άλλοι το βλέπουν ως εμπειρία και απλά πίνουν για να δοκιμάσουν. Ουσιαστικά, όμως, γεύση παίρνουν όλοι. Εν τέλει, οι μεθυσμένοι δεν καταλαβαίνουν τη γεύση, ενώ οι υπόλοιποι δεν το ευχαριστιούνται καθόλου. Αλλά είναι σαν τα δώρα που δε γίνεται να μην τα δεχθείς από ευγένεια, σαν το ένα ποτό που σε κερνάει ο φίλος σου ή κάποιος του μαγαζιού και υποχωρείς για να μη νιώσει άσχημα.

Οι υποχρεώσεις και τα υπόλοιπα υπάρχουν στις κοινωνίες. Δεν είναι απαραίτητα κακά. Συχνά, όμως, γίνονται και το χειρότερο είναι πως γίνονται από τους ίδιους τους ανθρώπους. Και αυτόματα, η υποχρέωση μεταλλάσσεται σε πρόβλημα, σε αγγαρεία κι αρχίζει η κατρακύλα...

Επειδή άρχισα το περιττό μπλα μπλα, το σταματώ, καθώς είναι θέματα πάνω στα οποία θα εκφράσω κάποιες απόψεις σε μεταγενέστερο στάδιο. Είναι μαθηματικά βέβαιο πως το 2012 θα 'ναι δύσκολη χρονιά. Από το βράχο της κρίσης του ήθους πολύ εύκολα γλιστράς και πέφτεις στους βράχους της οικονομικής (και κάθε άλλης) κρίσης. Κι όταν στον πρώτο βράχο έχει αυτό το γλιστερό πράσινο πράγμα κι εσύ δεν προσέξεις, είναι σχεδόν σίγουρη η κατάληξη. Και ως χώρα δεν κάναμε την έκπληξη.

Αυτό έγινε κι έχει περάσει καιρός. Κακώς οι κουβέντες περί αυτών των θεμάτων περιλαμβάνουν το "αν" και ρήματα τοποθετημένα σε παρατατικό ή αόριστο. Δεν μπορεί να γυρίσει κανένας πίσω να τα διορθώσει όλα. Το θέμα είναι τι θα γίνει τώρα. Η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί, ακόμη και να ανατραπεί. Χρειάζεται αισιοδοξία, όσο δύσκολο κι αν είναι το εγχείρημα. Δεν έχει καμία σημασία πια αν το ημερολόγιο γράφει 2012 ή 3629. Δεν αξίζει να κολλά κανείς στη χρονική σήμανση. Όσοι έχετε προσπαθήσει για κάτι, ξανακάντε το, όσοι δεν το 'χετε κάνει, αποκτήστε μια νέα εμπειρία και δοκιμάστε το.

Φύγαμε, λοιπόν, για τις επόμενες, φετινές για τους χρονοεξαρτημένους, αυγές και δύσεις του ηλίου και μακάρι να μας πάνε καλά όσο το δυνατόν περισσότερα.

Κι αν το μυαλό σας δεν ξέφυγε με τις παραπάνω παπαριές, ας ξεφύγει με αυτό.