ΤΟ HD ΚΙ ΟΙ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕΣ ΠΙΤΣΕΣ.

Η Μπαρτσελόνα από το Σάββατο πανηγυρίζει το τέταρτο κύπελλο πρωταθλητριών στην ιστορία της και πλέον στέκεται δίπλα στον Άγιαξ και την Μπάγερν, ομάδες που έχουν ίσες κατακτήσεις του συγκεκριμένου τροπαίου.

Παράσταση για ένα ρόλο από το 2-1 με το γκολ του Μέσσι και μετά, αν και αρχικά η Γιουνάιτεντ μπήκε πιο δυνατά (όπως και στον τελικό του 2009 στη Ρώμη) κι αυτή τη φορά κράτησε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο, παρά το γκολ του Πέδρο. Η ισοφάριση του Ρούνεϊ έδωσε την εντύπωση ότι αυτός ο τελικός θα μπορούσε να είναι πραγματικά συναρπαστικός κι απ' τις δύο πλευρές, όμως, εν τέλει, η Μπαρτσελόνα επιβλήθηκε ολοκληρωτικά και, αν κάποιος επιθυμούσε να απολαύσει τον τελικό, έπρεπε να περιοριστεί στο να απολαμβάνει μόνο τη μία απ' τις δύο φιναλίστ να "ζωγραφίζει" πάνω στο χορτάρι. Το φαλτσαριστό πλασέ του Βίγια ήταν κάτι παραπάνω από "κερασάκι στην τούρτα". Τουλάχιστον ο Βαν Ντερ Σααρ θα 'χει να θυμάται ότι το τελευταίο γκολ που δέχτηκε στην καριέρα του (εάν τελικά σταματήσει πράγματι το ποδόσφαιρο) ήταν δείγμα μεγάλης κλάσης του σκόρερ, το δέχτηκε στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης και μάλιστα μέσα σ' αυτό το κόσμημα, που συνηθίζουμε να λέμε Γουέμπλεϋ.

Συγχαρητήρια αξίζουν στην ΕΡΤ για τη μετάδοση της στο κανάλι ERT HD, με την εικόνα να ξεπερνά ποιοτικά κατά πολύ τη θολούρα που συναντούσε κανείς στη ΝΕΤ, εάν προηγουμένως ή έπειτα έβλεπε τον αγώνα μέσω του ψηφιακού καναλιού και σε υψηλή ευκρίνεια. Ο ήχος χρειάζεται βελτίωση (ούτε που ακουμπά την ποιότητα Dolby Digital που προσφέρει η Nova στα συνδρομητικά της HD κανάλια), όμως αυτό το πρόβλημα μοιάζει πολύ μικρό μπροστά στην επίτευξη της μετάδοσης ενός τόσο σπουδαίου αθλητικού γεγονότος μ' αυτήν την εικόνα.

Αυτό που χρειάζεται, απ' την άλλη, να σημειώσουμε, είναι ότι στην Αγγλία βλέπουν μπάλα (και όχι μόνο) σε τέτοια ποιότητα εδώ και πολλά χρόνια και, επιπλέον, ότι τα HD κανάλια λειτουργούν συνεχώς και όχι για λίγες ώρες, μονάχα όποτε υπάρχει κάποιο σημαντικό γεγονός.

Μέσα σ' όλα, ας αναφέρω και την τεράστια ξενέρα που φάγαμε εξαιτίας της pizza fan. Έχοντας παραγγείλει από τις 9 παρά 10, περιμέναμε ως το τέλος του ημιχρόνου θα είχαμε ξεκινήσει το φαγοπότι. Τελικά, 3 λεπτά πριν τελειώσει το πρώτο ημίχρονο του τελικού, μας πήραν τηλέφωνο και μας είπαν ότι το κατάστημα υπολειτουργεί και δεν μπορεί να μας εξυπηρετήσει. Η πλέον μεγάλη ξεφτίλα δηλαδή, αφενός γι' αυτούς, αφετέρου για τα στομάχια μας. Περιμέναμε πάνω από μιάμιση ώρα για να φάμε... πόρτα. Επιτρέπεται σε βραδιά τελικού τσάμπιονς λιγκ (και με τέτοια ονόματα μέσα κι όχι π.χ. πόρτο-μονακό) να μην μπορεί μια πιτσαρία με πανελλαδική εμβέλεια να εξυπηρετήσει τον κόσμο; Και πόσοι ακόμα θα κινδύνευαν να μείνουν νηστικοί εξαιτίας τους... Ντροπή... Θα το ξανασκεφτούμε πολύ σοβαρά αν πρόκειται να ξαναπαραγγείλουμε από 'κει, ειλικρινά οι κάτω γνάθοι μας απογοητεύτηκαν. Έκαναν τόση υπομονή κι ας έτρεχαν τα σάλια δεξιά κι αριστερά, για να καταλήξουν να την πατήσουν έτσι. Ευτυχώς που βρέθηκε ο "Σάββας" με τα σουβλάκια του και μας αποζημίωσε!

Τελικός που άξιζε στο μεγαλύτερο μέρος του (εκτός αν κάποιος ήταν φανατικά με τη μία ή την άλλη ομάδα) και ξενέρα σ' όλο της το μεγαλείο. Τελικά, βρήκα ως εξιλαστήρια θύματα κάποια κεμπάπ, πάνω στα οποία ασέλγησα. Να δούμε στον τελικό του 2012 στην Αλλιάνζ Αρένα πού θα 'μαστε, με ποιους και τι διαολεμένη πίτσα θα τρώμε!

ΥΓ. Δεν ανέφερα καθόλου τις μπύρες. Ε, πλέον έχει καταντήσει αυτονόητο ότι αυτοί οι αγώνες συνοδεύονται από δεκάδες τέτοια μωρά, είτε χρυσαφένια-ξανθά, είτε κόκκινα, είτε μαύρα...