Ναι, αναφέρομαι στον Ντιεγκίτο. Στον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, στον "θεό", στον άνθρωπο που αξίζει να παρακολουθείς ακόμα κι άμα ξύνεται!
Ποιος δεν είδε και δε θαύμασε τις αντιδράσεις του στον πάγκο, κατά τη διάρκεια τού αγώνα Αργεντινή-Νιγηρία; Ήταν πιο πορωμένος απ' τους παίχτες του και σε ορισμένα σημεία τού αγώνα -εκεί που οι Αργεντίνοι έπαιζαν πασούλες για να περάσει η ώρα-, οι αντιδράσεις τού Ντιέγκο είχαν πολύ περισσότερο ενδιαφέρον απ' ό,τι το ίδιο το ματς!
Κι όμως, ο Μαραντόνα κατάφερε κι αυτό. Ο τέταρτος τού έκανε μερικές παρατηρήσεις, αλλά τι να του πει κιόλας... Τόσα χρόνια μυαλά δεν άλλαξε, ποιος ο λόγος να το κάνει τώρα; Εξάλλου, κάθε ποδοσφαιρόφιλος αυτό αγάπησε, την "αναρχία" που βγάζει εντός αλλά και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Εντύπωση μου προκάλεσε το ότι δεν άναψε ούτε ένα απ' τα αγαπημένα του κουβανέζικα πούρα, περίμενα πώς και πώς να γίνει κάτι τέτοιο και να το δείξει η κάμερα, ώστε να αρχίσει ο Θεοφιλόπουλος να λέει τις δικές του γνωστές χαζομάρες και να γελάει μόνος του, νομίζοντας ότι ξεστόμισε κάτι εξαιρετικά πετυχημένο.
Ίσως να το ξέχασε από το άγχος που είχε για την πρεμιέρα τής ομάδας του, η οποία τελικά ήταν νικηφόρα, αν και θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει την ισοπαλία η Νιγηρία. Ο Ντιέγκο ειδικά στο γκολ και στο τέλος τού αγώνα ήταν απολαυστικός με όσα έκανε. Αν και γερασμένος, με κοστούμι, με γραβάτα και με μούσια (βάζω στοίχημα ότι δε θέλει κοστούμια και γραβάτες), παραμένει ο ένας και παντοτινός θεός τού παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Και το επεσήμαναν σωστά στη μετάδοση τής ΝΕΤ, αν οι συνθήκες ήταν λίγο διαφορετικές, δε θα είχε κανένα πρόβλημα να δηλώσει και τον εαυτό του στην 23άδα. Να είστε σίγουροι ότι θα έμπαινε μέσα και θα έπαιζε καλύτερα από όλους, θα έσβηνε ολοκληρωτικά τον Μέσσι και ο κόσμος θα καταλάβαινε ποιος είναι θεός και ποιος απλά ικανός γήινος...
Δύο άνθρωποι έχουν κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο και ως παίχτες και ως προπονητές. Ο ένας είναι ο Μάριο Ζαγκάλο, μέλος τής Βραζιλίας τού 1958 και του 1962 και προπονητής της μυθικής Βραζιλίας τού 1970. Ο άλλος είναι ο Der Kaiser τού παγκοσμίου ποδοσφαίρου, ο Φρανζ Μπεκενμπάουερ, ο οποίος το κατέκτησε ως παίχτης το 1974 και ως προπονητής το 1990, κόντρα μάλιστα στην Αργεντινή τού Μαραντόνα.
Άσχετα από το τι θα κάνει η Αργεντινή στη διοργάνωση που βρίσκεται σε εξέλιξη, ένα είναι σίγουρο. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα ήταν, είναι και θα είναι ο παντοτινός θεός τού παγκοσμίου ποδοσφαίρου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου