Η ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ, ΟΙ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΜΟΙ, Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ, ΟΙ ΜΟΝΑΔΕΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΣΣΙ.

Η έναρξη τού Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι προ των πυλών. Το απόγευμα τής Παρασκευής (17:00 ώρα Ελλάδος) και μετά από υπομονή τεσσάρων ετών και δύο ημερών (ήταν 9 Ιουνίου τού 2006 όταν άρχισε το τελευταίο μουντιάλ), η τεράστια αυτή διοργάνωση θα ξεκινήσει. Τα φαβορί είναι τα γνωστά, όμως μπορεί τελικά το αποτελέσματα να κριθεί από συγκεκριμένους παράγοντες. Ενδεικτικά, αναφέρω πέντε ομάδες. Ισπανία, Ολλανδία, Βραζιλία, Αγγλία και Αργεντινή.

Ισπανία: Η πληρότητα στο μεγαλείο της.

Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για την πληρέστερη ομάδα τής διοργάνωσης και δε γίνεται να το αρνηθεί κανείς. Η ομάδα αυτή θα στερηθεί τον Μάρκος Σέννα, έναν εξαιρετικά χρήσιμο παίχτη (βλ. στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα τού 2008 όταν και οι Ισπανοί πήραν το τρόπαιο), όμως οι παίχτες που έχει στην αποστολή φτάνουν και περισσεύουν.

Με Κασίγιας, Ρέινα ή και Βαλντές στο τέρμα, οι Ισπανοί μπορούν να νιώθουν ασφαλείς. Για το κέντρο τους δε χρειάζεται να λέμε πολλά, όταν μία ομάδα έχει μέσα Τσάβι, Ινιέστα, Φάμπρεγκας, Αλόνσο και Μπούσκετς. Και στην επίθεση υπάρχουν ο Βίγια, ο Τόρρες, ο Μάτα, ο Γιορέντε, ο Σίλβα και ο Ροντρίγκεζ. Δε νομίζω να σας χάλασαν οι παραπάνω παίχτες.

Αν, λοιπόν το παγκόσμιο κύπελλο κριθεί από το βάθος τού πάγκου και την πληρότητα σε όλες τις θέσεις, τότε η Ισπανία θα είναι αυτή που θα το σηκώσει (για πρώτη φορά στην ιστορία της).

Ολλανδία: Η ομάδα των αναχρονισμών.

Ολλανδία... Ολλανδία... Ολλανδία... Έχουν περάσει τόσοι και τόσοι μεγάλοι παίχτες από τους "Οράνιε", με πρώτον και καλύτερο τον Γιόχαν Κρόιφ. Άρι Χάαν, Ρόμπι Ρέζεμπρινκ, Τζόνι Ρεπ, Γιόχαν Νέεσκενς, Ρούντ Κρολ, Μάρκο Βαν Μπάστεν, Φρανκ Ράικαρντ, Ρουντ Γκούλιτ, Ντένις Μπέργκαμπ, Φρανκ Όβερμαρς, Έντγκαρ Ντάβιντς, Ρούουντ Βαν Νιστελρόι, Σουρμπίρ, Γιαπ Στάαμ, Ρόναλντ Κούμαν και οι παίχτες δεν έχουν τελειωμό.

Όμως, ΚΑΝΕΝΑΣ από αυτούς δεν κατάφερε να σηκώσει το παγκόσμιο κύπελλο. Δύο σερί τελικούς έχουν παίξει οι Ολλανδοί, το 1974 και το 1978, με τη Δυτ. Γερμανία και την Αργεντινή να επικρατούν και να σηκώνουν το τρόπαιο. Το Total Football ή Total Voetball, όπως είναι στα ολλανδικά, ήταν ό,τι ωραιότερο είδε κανείς ποδοσφαιρόφιλος. Είτε παρακολουθούσε κανείς τον Άγιαξ είτε την εθνική, το ίδιο πράμα ήταν. Απλή μαγεία και απόλαυση.

Η ομάδα που κατεβαίνει στη Ν. Αφρική δεν είναι καθόλου κακή, όμως σε καμία μα καμία περίπτωση δε συγκρίνεται με τις ομάδες τού '74, τού '78, τού '90 και τού '98. Παρ' όλ' αυτά, είναι καλή. Ίσως, λοιπόν, επέλθει ο αναχρονισμός. Μπορεί άλλες Ολλανδίες να είναι αυτές που δικαιούνται ένα παγκόσμιο κύπελλο, αλλά δε νομίζω να έπεφτε βαρύ το κύπελλο στους υποστηρικτές των "Οράνιε". Όταν μία χώρα έχει βγάλει τόσους σπουδαίους παίχτες, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να καταφέρει...

Ο Σνάιντερ, ο Ρόμπεν και οι υπόλοιποι ίσως κάνουν αυτό που δεν κατάφεραν μεγέθη όπως ο Κρόιφ και ο Βαν Μπάστεν, να κερδίσουν δηλαδή αυτήν την υπέρτατη διάκριση. Η κατάκτηση τού παγκοσμίου κυπέλλου από την Ολλανδία θα ήταν μία άτυπη και αναχρονισμένη απόδοση δικαιοσύνης, η οποία βέβαια σαφέστατα και υφίσταται σπανιότατα στην μπάλα.

Βραζιλία: Η χαρά της μπάλας και της ψυχολογίας.

Όταν έχεις κερδίσει 5 παγκόσμια κύπελλα και τη φανέλα έχουν φορέσει ονόματα όπως ο Ρονάλντο, ο Γκαρίντσα, ο Βαβά, ο Ντιντί, ο Πελέ, ο Τοστάο, ο Ριβελίνο, ο Γκέρσον, ο Ζίκο, ο Σώκρατες, ο Ριβάλντο, ο Καφού, ο Ρομπέρτο Κάρλος, ο Κάρλος Αλμπέρτο κι άλλοι τόσοι κι άλλοι τόσοι, η ψυχολογία είναι με το μέρος σου. Βλέποντας την κοινή αποδοχή τού κόσμου και ακούγοντας τις επευφημίες για το εκπληκτικό θέαμα που αποδίδεις, φτάνεις σε άλλο επίπεδο. Εξάλλου, Βραζιλία είναι αυτή...

Η τωρινή Βραζιλία δε στερείται τόσο ποιοτικά από την ομάδα τού 2002 που κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο, αλλά υπάρχουν δύο τέραστιες διαφορές. Η πρώτη αφορά τον Ρονάλντο, τον καλύτερο επιθετικό που ακούμπησε ποτέ τόπι μαζί με τον Βαν Μπάστεν. Η δεύτερη αφορά τα... ονόματα. Τα ονόματα ίσως δε γεμίζουν τα αυτιά πολλών (μεταξύ αυτών και εμένα), αλλά αν η απόδοση κυμαίνεται στα ζητούμενα επίπεδα, αυτό δεν έχει καμία σημασία. Το βάρος πέφτει πάνω στον Κακά, ο οποίος θα αναλάβει να κινήσει τα νύματα για ολόκληρη την ομάδα. Με διαθέσιμους τους Σέζαρ, Μαϊκόν, Ντάνιελ Άλβες, Λούσιο, Κακά, Ρομπίνιο, Φαμπιάνο, Ελάνο, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Ζούλιο Μπαπτίστα, Μέλο, Λουιζάο, Νιλμάρ, Γκραφίτε, Αουρέλιο Γκόμες, Ντόνι, Ζουάν, Τιάγκο Σίλβα, Χοσέ, Κλέμπερσον, Ραμίρες, Ζιλμπέρτο και Μισέλ Μπαστός, ο Ντούνγκα μπορεί να φέρει το έκτο παγκόσμιο κύπελλο στο Ρίο.

Ο Πάτο απουσιάζει, κάτι που δεν ήταν και τόσο αναμενόμενο, σ' αντίθεση με τις απουσίες των Ροναλντίνιο, Αντριάνο και Ρονάλντο τις οποίες όλοι περίμεναν. Το κατά πόσο ο Ντούνγκα έκανε λανθασμένη επιλογή θα κριθεί σε λίγες μέρες.

Η Βραζιλία είναι το πιο βαρύ όνομα στην ιστορία τού θεσμού, έχει με το μέρος της την ψυχολογία, παίζει συχνά διαστημική μπάλα, έχει στη σύνθεσή της τον Κακά και κάνει τον αντίπαλο να τρέμει ακόμα και στο άκουσμα τού ονόματός της. Είναι ένα απ' τα μεγαλύτερα -αν όχι το μεγαλύτερο- φαβορί και για αυτήν τη διοργάνωση και μένει να το αποδείξει και η ίδια στην πράξη. Εάν βασιστεί εκεί που πρέπει, έχει πάρα πολλές πιθανότητες να τα καταφέρει.

Αγγλία: Η ομάδα των μονάδων και τού Φάμπιο Καπέλο.

Σε ποια διοργάνωση δεν ήταν φαβορί για κατάκτηση και η Αγγλία; Την απάντηση την ξέρετε. Αν έπρεπε να τη χαρακτηρίσω, θα τη χαρακτήριζα ως ομάδα των μονάδων. Αν πάρει κανείς τους παίχτες έναν έναν μπορεί να τρομάξει (με την καλή έννοια), το σύνολο όμως μπάζει. Οι Ρούνεϊ, Τζέραρντ, Λάμπαρντ, Τέρρυ, Κάρικ, Λένον, Άσλεϊ Κόουλ, Κάραχερ, Τζο Κόουλ, Χέσκυ, Ντεφόε, Μίλνερ, Μπάρυ και λίγοι ακόμα ως παίχτες είναι εξαιρετικοί και στους συλλόγους τους είναι αρκετά αποδοτικοί. Αν τους βάλεις μέσα, όμως, ως συμπαίχτες, μπορούν να τα κάνουν θάλασσα με χαρακτηριστική ευκολία και ταχύτητα.

Κι εδώ είναι που αναλαμβάνει δράση ο προπονητής. Ο λόγος για τον Φάμπιο Καπέλο, ο οποίος έχει κατακτήσει τα πάντα ως προπονητής σε συλλόγους. Εάν, λοιπόν, μπορέσει ο Καπέλο να... συνολοποιήσει αυτές τις μονάδες, θα έχει δημιουργήσει ένα τέρας. Αλλά εδώ και τόσα χρόνια κανείς δεν το κατάφερε, είναι σίγουρο πως το έργο τού Φάμπιο είναι πολύ δύσκολο. Η τελευταία "διάκριση" τής Αγγλίας, αν δεν κάνω λάθος, ήταν η συμμετοχή στα ημιτελικά τού μουντιάλ τού 1990, με τον Μπόμπυ Ρόμπσον στον πάγκο.

Η πορεία τής Αγγλίας σε αυτή τη διοργάνωση κατ' εμέ εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από τον προπονητή της. Έχει καταφέρει πολλά και μπροστά του έχει ξεδιπλωθεί μία απίστευτη πρόκληση. Μένει να δούμε αν ο Καπέλο θα δικαιώσει όσους τον πιστεύουν ή αν θα συνεχίσει η εθνική Αγγλίας να δίνει δικαιώματα για χλευασμό όσον αφορά το παγκόσμιο κύπελλο. Θα ξέρουμε σε λίγο καιρό.

Αργεντινή: Η συνέχεια (;) τής φετινής πορείας τού Μέσσι και ο Ντιέγκο.

Προπονητή δεν έχουν, αλλά έχουν Μέσσι. Το 1978 το πήρε με τον Μενότι και το 1986 με τον Μπιλάρδο, τώρα φιλοδοξεί να το σηκώσει με προπονητή τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο Ντιέγκο δεν το 'χει, αυτό φάνηκε κάμποσες φορές. Διαθέτει, πάντως, ένα εξαίσιο υλικό και αν το εκμεταλλευτεί, μπορεί να φέρει την Αργεντινή στην κορυφή τού κόσμου.

Μεγάλο στοίχημα για την ομάδα αυτή είναι η απόδοση που θα έχει ο Μέσσι. Ο παίχτης τής Μπαρτσελόνα φέτος έβγαλε μάτια καθ' όλη τη διάρκεια τής ποδοσφαιρικής χρονιάς, σημειώνοντας 47 γκολ. Θα έχει δίπλα του τους Μασεράνο, Ντεμικέλις, Παστόρε, Ντι Μαρία, Σάμουελ, Γκουτιέρεζ, Ιγκουαϊν, Μιλίτο, Παλέρμο, Τέβεζ, Βερόν, Αγκουέρο και άλλους. Είναι λίγοι; Φυσικά και όχι. Με την κατάλληλη διαχείριση τού υλικού αυτού, η Αργεντινή μπορεί να σβήσει κάθε αντίπαλο, αν σταθεί βέβαια και λίγο τυχερή με τις διασταυρώσεις. Πέραν της Ισπανίας και της Βραζιλίας, δε νομίζω να υπάρχει κάποια ομάδα που σε μεταξύ τους αγώνα μπορεί να φέρει τον τίτλο τού φαβορί.

Το πόσο ποιοτικός παίχτης ήταν ο Μαραντόνα δε χρειάζεται ανάλυση, ακόμα και τα πιτσιρίκια γνωρίζουν το όνομά του και έχουν δει βίντεό του. Το πόσο άσχετος, όμως, προπονητής είναι ο Μαραντόνα, το 'χουν δει επίσης όλοι. Για να έχει τύχη η Αργεντινή σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο, ο Μαραντόνα θα πρέπει να αφήσει ελεύθερους τους παίχτες του να παίξουν την μπάλα που ξέρουν και μπορούν.

Αν, εκτός των άλλων, ο Μέσσι καταφέρει να διατηρήσει τη δαιμονιώδη φόρμα που είχε επί μήνες, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να πάει το τρόπαιο στο Μπουένος Άιρες. Και σε περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο, θα γίνουν ακόμη περισσότερες συγκρίσεις με τον Ντιέγκο και ο Μέσσι θα έχει φτάσει στο ζενίθ τής καριέρας του. Μπορεί να μην συμφωνείτε, μπορεί να είναι μόλις 23 (τα συμπληρώνει 24 Ιουνίου), αλλά αν δει κανείς τα τρόπαια που έχει ήδη κατακτήσει κι αν προσθέσει και ένα παγκόσμιο κύπελλο, ίσως αλλάξει γνώμη...

Αυτά για πέντε από τις ομάδες που αναμένεται -δίχως απροόπτων- να πρωταγωνιστήσουν στο μουντιάλ τού 2010. Το κατά πόσο έπεσα μέσα θα το δείξει ο χρόνος, η 11η Ιουλίου είναι η μέρα διεξαγωγής τού τελικού, άρα και της λήξης της διοργάνωσης. Τότε θα μάθουμε...

Ως τότε, μάγκισσες και μάγκες, γεια χαραντάν!

Υ.Γ. Τι σημαίνει ρε σεις το χαραντάν;