ΕΤΣΙ ΠΟΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ!
ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ ΕΚ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ
Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ, ΕΥΤΥΧΙΕΣ, ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.
Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010
ΜΟΙΑΖΕΙ ΩΣ ΤΟ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟ ΤΕΛΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΟΜΑΔΑΣ.
Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010
ΟΥΑΟΥ, ΒΡΗΚΕΣ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ! ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ...
Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΚΑΤΙ ΔΙΝΕΙ ΝΟΗΜΑ ΣΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ.
Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010
MAΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ:ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ Μr Kameron!!!!
Έχουμε σοβαρούς λόγους να απαιτούμε την επιστροφή των μαρμάρων, οι οποίοι δεν είναι μόνο καλλιτεχνικής και εθνικής αλλά και ηθικής φύσεως. Τα αγάλματα που βρίσκονται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο αποτελούν καλλιτεχνική ενότητα με τα υπόλοιπα αγάλματα του Παρθενώνα και είναι άρρηκτα δεμένα με αυτά όχι μόνο από πλευράς ιδεολογικής και αξιολογικής αλλά και αισθητικής.Εκφράζουν τα αρχαιοελληνικά ιδεώδη της ομορφιάς, του κάλλους, της αρτιότητας,όπως αναπτύχθηκαν την περίοδο της ακμής τους, τον 5ο αιώνα π.Χ. Συνεπώς,η καλλιτεχνική τους αξία μπορεί να εκτιμηθεί μόνο όταν τα αγάλματα ενταχθούν στο καλλιτεχνικό σύνολο που ανήκουν.
Ακόμα κι αν ισχυριστεί κανείς ότι κάθε έργο είναι μοναδικό και ότι ως τέτοιο μπορεί να αποτιμηθεί,δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι τα αγάλματα αυτά είναι έξω τόσο από το φυσικό τους χώρο,το λόφο της Ακρόπολης, όσο και από το ιστορικοκοινωνικό περιβάλλον που τα γέννησε, την πόλη της Αθήνας(δηλαδή κλίμα,τοπίο και συνθήκες).Βεβαίως, ο ισχυρισμός ότι τα έργα ανήκουν στο παρελθόν το οποίο έχει περάσει ανεπιστρεπτί, είναι απλοϊκός, αφού το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ενός πολιτισμού εκφράζουν τη συνέχειά του,τη διάρκειά του μέσα στο χρόνο.
Η διεκδίκησή μας αυτή θα μπορούσε να υποτιμηθεί από ορισμένους, που θα ισχυριστούν ότι η τέχνη δεν είναι ιδιοκτησία κανενός καθώς και ο ισχυρισμός ότι δεν υπάρχει μέρος να τα στεγάσουμε. Το επιχείρημα όμως αυτό είναι άκυρο, αφού δεν αποτελούν ιδιοκτησία των Βρετανών.Επειδή όμως τα έργα πρέπει να εκτίθενται σε κάποιο χώρο, λογικό και αναμενόμενο είναι να υπάρχουν στο φυσικό τους χώρο.Ιδιαίτερα τώρα με το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης τα γλυπτά θα βρίσκονται στο χώρο που βρίσκονται για αιώνες.
Είναι βέβαιο ότι η παραμονή των αγαλμάτων έξω από τη χώρα μας συνιστά παραβίαση κάθε έννοιας ηθικής και δικαιοσύνης. Η παραμονή τους νομιμοποιεί την πράξη βιαίης απόσπασης, που δεν παύει να είναι κλοπή και καμιά δικαιολογία δεν μπορεί να την εξαγνίσει. Η αδιαφορία των ενδιαφερόμενων μερών, και κυρίως η κωλυσιεργία της βρετανικής κυβέρνησης για την επιστροφή των μαρμάρων, εκφράζει περιφρόνηση προς την έννοια της δικαιοσύνης, που αποτελεί αξία παγκόσμιου κύρους.
ΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥΣ!!!!!
Η ΑΓΝΟΙΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ, Η ΑΠΕΙΘΕΙΑ ΠΟΤΕ
Ίσως ο τίτλος να σας θυμίζει κάτι.Είναι στίχοι του συνεργάτη του 'Παλμού' Χρήστου Τριανταφύλλου.Πιστεύω πως εκφράζουν επακριβώς την κατάσταση του εκπαιδευτικού συστήματος και τη συχνά αλγεινή για τους μαθητές τακτική που ανέχεται το Σχολείο μας.
Πρόσφατα,βρέθηκα μάρτυρας μιας σειράς καταχρήσεων και βανδαλισμών.Σκίσιμο τετραδίων, επειδή λησμονήθηκε εκείνο του μαθήματος, αποβολή από την τάξη για αιτίες ανάξιου λόγου, εκφοβιστική συμπεριφορά απέναντι στους μαθητές.Και το κυριότερο: η χρησιμοποίηση της διδασκαλίας και της αξιολόγησης, όχι ως μέσων διαπαιδαγώγησης, αλλά ως μέσων τιμωρίας.
Μπορούν να αναφερθούν πολλές περιπτώσεις μαθητών, που παρέμειναν εκτός τάξης για ψύλλου πήδημα.Εκτός κι αν ο καθηγητής παίζει ρόλο γαιοκτήμονα και οι μαθητές ρόλο σιωπηλών δουλοπαροίκων.Η τάξη κατά κύριο λόγο ανήκει στο μαθητή, που βρίσκεται εκεί για να μάθει και όχι για να υποταχθεί στις ιδιορρυθμίες τού καθηγητή επειδή φοβάται την εκδήλωση της εκδικητικότητάς του.
Η άγνοια μπορεί εύκολα να καλυφθεί:υποτιθέμενες ιδιαιτερότητες,κίβδηλο ενδιαφέρον,αντιγραφές,σκονάκια.Η απείθει, όμως, δεν κρύβεται και εξοργίζει τους απολογητές τής πειθαρχίας και της ανελευθερίας. Η απειθαρχία μπορεί να αποτελεί πάράπτωμα η απείθεια όχι.Κι όταν λέμε απείθεια ας εξηγηθούμε: δεν εννοώ την παράβαση κοινά αποδεκτών κανόνων, που ρυθμίζουν τις σχέσεις μιας ομάδας ανθρώπων, αλλά την αντίσταση σε κάθε παράλογο αίτημα, που στηρίζεται μόνο στην αίσθηη εξουσίας.Εκτός αν βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση ή έγκλειστοι σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Ή μήπως το Σχολείο έχει μετατραπεί σε μία μεγάλη φυλακή της οποίας "οικατάδικοι φοβούνται και πειθαρχούν στους φύλακες,αλλά αλληλοϋπονομεύονται μεταξύ τους" για να θυμηθούμε τα λόγια της Αμερικανίδας ακτιβίστριας Άντζελα Νταίηβις.Αυτό, λοιπόν, είναι το νόημα της εκπαίδευσης: Η ανάδειξη της πειθαρχίας ως ύψιστης υποχρέωσης, αλλά η υποβάθμιση της ελευθερίας και της μάθησης ως κατώτατου δικαιώματος;
Προς το παρόν πάντως, βγαίνοντας στην αρένα της τάξης, μπορούμε να κραυγάσουμε προς τον καθηγητή-αυτοκράτορα: "Άβε Καίσαρα,οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν!"
Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010
ΧΑΙΡΕΤΑΙ,ΧΑΙΡΕΤΑΙ!!!
Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010
ΣΕ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΦΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΤΕ ΝΙΡΟ, WHAT'S THIS TEAM COMING TO?
Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010
ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΙΚΑΝΗ ΝΑ ΑΠΟΦΕΡΕΙ ΜΕΓΑΛΑ "ΧΑΣΤΟΥΚΙΑ" ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΥΝΘΗΜΑΤΩΝ...
Κυριακή 15 Αυγούστου 2010
ΣΤΕΡΩΝΤΑΣ (ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ) ΜΙΑ ΝΙΚΗ.
Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010
ΕΤΡΕΞΑΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΑΣΥΛΟ ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΟΥΝ ΕΥΘΥΝΕΣ.
Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ.
Κυριακή 18 Ιουλίου 2010
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ...
Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010
ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ!
Κυριακή 11 Ιουλίου 2010
ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΞΕΠΑΡΘΕΝΙΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Τρίτη 6 Ιουλίου 2010
ΠΕΡΙ ΓΚΟΒΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΜΕΤΑΓΡΑΦΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.
Κυριακή 4 Ιουλίου 2010
UNDER ΓΙΑ ΙΣΠΑΝΙΑ, OVER ΓΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΘΕΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟ.
Τρίτη 29 Ιουνίου 2010
ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΗ Η ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ... ΤΥΧΑΙΟ; ΕΛΠΙΖΩ.
Και σε προηγούμενα μουντιάλ υπήρξαν διαιτητικά λάθη, άλλα μικρά ή αλλιώς ανθρώπινα και άλλα κραυγαλέα, αλλά σε τόσο εξοργιστικό και εξευτελιστικό βαθμό δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι ανάλογο.
Το σουτ του λάμπαρντ πέρασε μισό και βάλε μέτρο μέσα από τη γραμμή, αλλά άντε εδώ να συγχωρήσω και τον επόπτη και τον διαιτητή. Βέβαια, ο Καπέλο από τον πάγκο του το είδε ξεκάθαρα ότι η μπάλα πέρασε τη γραμμή και πανηγύρισε, όμως άντε να πάει στο καλό και να πιστέψουμε όλοι ότι δεν έγινε σκόπιμα. Βλέποντας, όμως, στο μόνιτορ την επανάληψη τής φάσης, γιατί δεν κατοχυρώθηκε το γκολ;
Με την Αγγλία ήμουν (λόγω Τζέραρντ, δε μ' άρεσε ποτέ η μπάλα που έπαιζε), αλλά ήταν φανερό πως μόνο οι Γερμανοί υπήρχαν στο γήπεδο μέχρι να μειωθεί το σκορ. Έπειτα, όμως, το σκηνικό θα άλλαζε άρδην εάν τελικά το γκολ μετρούσε. Οι Γερμανοί τα δύο γκολ που σκόραραν στο β' ημίχρονο ήταν από αντεπιθέσεις, στις οποίες παίρνουν άριστα σ' αυτό το μουντιάλ. Οι Άγγλοι είχαν βγει μπροστά για να ισοφαρίσουν και με τη βούλα κι έτσι οι Γερμανοί βρήκαν τους χώρους να αντεπιτεθούν και να διευρύνουν το σκορ, φτάνοντας στο 4-1.
Γιατί δύσκολα θα έπαιζαν οι Άγγλοι μπροστά, αν είχαν στα χέρια τους το 2-2. Λογικά, θα προσπαθούσαν να κλέψουν το ματς. Δε νομίζω να τα κατάφερναν, αλλά θα είχαν την ευκαιρία την οποία δικαιούνταν λόγω του γκολ. Το κατά πόσο ο διαιτητής έκατσε να σκεφτεί όλη την ιστορία με τον Τζεφ Χαρστ και το γκολ-φάντασμα του τελικού του 1966, αυτό μπορεί να μην το ξέρει ούτε ο ίδιος. Πάντως στη μια φάση η μπάλα φαίνεται να μην περνάει τη γραμμή, είναι άκρως οριακή για την ακρίβεια, ενώ στην άλλη η μπάλα έχει περάσει καταφανέστατα μέσα, κάτι που κατάλαβε ολόκληρος ο πλανήτης και χωρίς κανένα ριπλέι.
Και πέρα από τη δίκαιη συντριβή τής Αγγλίας και την πανηγυρική πρόκριση των "πάντσερ", είδαμε ακόμη σπουδαιότερο εργάκι στο βραδινό ματς της 27ης Ιουνίου... Αργεντινή-Μεξικό, με τους Μεξικανούς να παίζουν τους Αργεντίνους στην αρχή τους και να έχουν δύο εκπληκτικά σουτ (το ένα στο δοκάρι και το άλλο ελάχιστα άουτ λόγω... φάλτσων της Jabulani), με τα οποία θα μπορούσαν (και άξιζαν) να ανοίξουν το σκορ. Το σκορ, τελικά, το άνοιξε ο Τέβεζ προ κενής εστίας, από θέση μόλις 5 μέτρα οφσάιντ. Κι εδώ ρε μάγκες, να πω πως δεν το είδε ο επόπτης.
Αμέσως μετά, όμως, είδαν στα μάτριξ τού γηπέδου τη φάση και έκαναν μία "μίνι σύσκεψη" σχετικά με την απόφαση. Κι εφόσον είδαν και κατάλαβαν το τεράστιο λάθος που έκαναν, συνέχισαν... κανονικά! Άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο εξοργιστικές, ηλίθιες και "περίεργες" αποφάσεις όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο!
Δεν πιστεύω ότι έχει στηθεί το ο,τιδήποτε, αλλά κάλλιστα μπορώ να πιστέψω ότι η FIFA αφήνει περιθώρια στους διαιτητές να "σπρώχνουν" τις ομάδες τής προτίμησής τους. Και αυτό φάνηκε πολύ περισσότερο στο Αργεντινή-Μεξικό, γιατί στον άλλον αγώνα το είδαν στο ημίχρονο, 10 και βάλε λεπτά μετά την επίτευξη του μη κατοχυρωμένου γκολ υπέρ των Άγγλων. Αλλά το να βλέπεις εκείνη τη στιγμή το λάθος σου και να μην αλλάζεις την απόφασή σου, ε αυτό μόνο να βρωμάει μπορεί και τίποτα άλλο.
Γενικά, η διαιτησία του μουντιάλ δεν είναι κάτι άξιο θαυμασμού, μάλλον άξιο καρπαζιάς είναι, αλλά ελέω FIFA δεν υπάρχει πρόοδος. Χρόνια τώρα σκέφονται την ενσωμάτωση μικροτσίπ στις μπάλες, για να καταλαβαίνουν άμα περνάει τη γραμμή ή όχι. Εγώ προτείνω τη χρήση των μόνιτωρ, η οποία "απαγορεύεται". Την αποβολή, όμως, στον Ζιντάν στον τελικό τού 2006 την έδωσαν αφού είδαν το ριπλέι στο μόνιτορ!
Το θέμα δεν είναι ποιος θα είναι ο τρόπος να λυθεί το θέμα, αρκεί να λυθεί. Δεν είναι σούπερ λιγκ το μουντιάλ (και το Τσάμπιονς Λιγκ) για να έχουμε 5 τηλεδιαιτητές να προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν για μία τυχαία κοτσάνα που ξεστόμισαν, ούτε τα ίδια χρήματα πέφτουν από τους διοργανωτές, ούτε από τους χορηγούς, ούτε είναι τόσο ποιοτικό το επίπεδο. Αλλά για τόσο μεγάλες διοργανώσεις, είναι κρίμα. Πάλι καλά, δηλαδή, που δεν υπάρχει παρόμοια διαιτησία στα Ολυμπιακά Αθλήματα...
Ας βρει, λοιπόν, η FIFA έναν τρόπο να λαμβάνουν οι διαιτητές σωστές αποφάσεις κι ας αφήσει τις παπαρολογίες να μην προβάλλονται ξανά οι φάσεις από τις οθόνες στα γήπεδα και τις λοιπές σαχλαμάρες. Ο ανθρώπινος παράγοντας θα συνεχίσει να υπάρχει με το οφσάιντ και με άλλες περιπτώσεις, ας μην προκαλεί η ομοσπονδία τους διαιτητές να κάνουν λάθη και να 'χουν και τη δικαιολογία στο τσεπάκι...
Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010
ΟΤΑΝ ΣΕ ΝΟΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΒΡΑΚΙ ΣΟΥ, ΑΝΕΜΕΝΟΜΕΝΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;
Τρίτη 22 Ιουνίου 2010
Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΝΤΙΕΓΚΟ ΑΡΜΑΝΤΟ ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ.
Ήταν 22 Ιουνίου τού 1986 και ο αγώνας Αργεντινή - Αγγλία γινόταν στο Στάδιο Αζτέκα στο Μεξικό. Την προηγούμενη μέρα είχαν συμπληρωθεί 16 χρόνια από τον σπουδαίο τελικό μεταξύ Βραζιλίας και Ιταλίας, με τους Βραζιλιάνους να επικρατούν με 4-1 και να κατακτούν το τρίτο τους Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο τελικός, μάλιστα, είχε λάβει χώρα σ' εκείνο το γήπεδο.
Άγγλοι και Αργεντίνοι παρατάχθηκαν στον αγωνιστικό χώρο, με το μυαλό τους σίγουρα να πηγαίνει και στα όσα είχαν διαδραματιστεί εξαιτίας της διαμάχης των δύο χωρών για τα νησιά Φόκλαντ. Το βλέμμα τού Μαραντόνα στην αρχή τα λέει όλα.
Ποδοσφαιρικοί λαοί και οι δύο, με τους Άγγλους να διακρίνονται πάντα για τη δύναμη και το τσαγανό και τους Αργεντίνους για τους πιο ντελικάτους παίχτες. Αλλά εκείνη την ημέρα στο γήπεδο υπήρχαν ο Μαραντόνα και άλλα 21 άτομα. Το πρώτο γκολ τής Αργεντινής το πέτυχε χρησιμοποιώντας το -πασίγνωστο πια- "χέρι τού Θεού", αλλά -όπως όλοι ξέρουμε- μετά από λίγο έκλεισε τα στόματα κάθε ποδοσφαιρόφιλου επί Γης με το "γκολ τού αιώνα". Γκολ που δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει δει ποδοσφαιρόφιλος σε αυτόν τον γαλαξία.
Άσχετα από όλα αυτά, η ημερομηνία αυτή ήταν, είναι και θα είναι σημαδιακή για τον Ντιεγκίτο. Ήταν, είναι και θα είναι, δηλαδή, αφιερωμένη εκ μέρους μου στον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα εναντίον Ελλάδας:
Simply Diego: