ΕΤΣΙ ΠΟΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ!

ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ ΕΚ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ

Εδώ υπάρχουν σύνδεσμοι για να διαβάσετε τις φιλοσοφημένες φιλοσοφίες...
Μέρος 1ο
Μέρος 2ο
Μέρος 3ο

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΦΥΓΕ Ο ΚΕΤΣΠΑΓΙΑ...ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΩΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.

Περιμένατε τίποτα διαφορετικό? Αυτό δε γίνεται πάντα? Ο Βαλβέρδε πήρε νταμπλ και δεν έμεινε. Ας πούμε ότι δεν ήθελε ο ίδιος, άρα το κατανοούμε. Ο Λεμονής πήγε πολύ καλά στο Τσάμπιονς Λιγκ, πήρε και δύο εκτός έδρας νίκες που τόσο έλειπαν από τον Ολυμπιακό. Έφυγε κι αυτός απ' το λιμάνι. Ο Σεγκούρα δε μετριέται, το μόνο που κατάφερε στον Ολυμπιακό ήταν να...φάει μία περιποιημένη 4άρα από την Α.Ε.Κ. στο Ο.Α.Κ.Α. Και φτάνουμε στον Κετσπάγια, τον άνθρωπου που κέρδισε τον Βαλβέρδε και πήγε την Ανόρθωση -για πρώτη φορά στην ιστορία της- στους χρυσοφόρους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Φαινόταν απ' την αρχή πού πήγαινε η δουλειά. Στο άκουσμα του ονόματος του Κετσπάγια για την ανάληψη ηγεσίας της ομάδας του Ολυμπιακού υπήρχαν πάρα μα πάρα πολλές διαφωνίες. Και όχι άδικα, αν θέλετε τη γνώμη μου (να τη θελήσετε). Γιατί όταν στο παρελθόν ήρθε ο Μπάγεβιτς κι έκανε όσα έκανε, όταν ήρθε ο Βαλβέρδε που οδήγησε την Εσπανιόλ σε τελικό κυπέλλου UEFA, περιμένεις κάτι ανάλογο. Ο Κετσπάγια δεν ήταν αρκετός για τον κόσμο του Ολυμπιακού, τουλάχιστον θεωρητικά. Όμως, ο πρόεδρος Σωκράτης αποφάσισε να του δώσει το πόστο.

Γκρίνια στην αρχή. Γκρίνια στη συνέχεια. Μία μικρή ύφεση της γκρίνιας και μία προσπάθεια να πειστεί ο κόσμος να δώσει μία ευκαιρία στον Γεωργιανό. Πιστεύω ότι επιτεύχθηκε αυτός ο στόχος. Ο Ολυμπιακός σε κανένα ματς δεν έπαιξε καλή μπάλα, όμως πήρε 4 νίκες σε ισάριθμα επίσημα παιχνίδια. Πέρασε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι που σημαίνει πολλά έσοδα. Ο ΠΑΟ δεν το κατάφερε κι αυτό σημαίνει περισσότερα έσοδα. Ο Ολυμπιακός μπορεί να μην ενθουσίασε με τις εμφανίσεις του, όμως έκανε το 4 στα 4, έχοντας 7 γκολ ενεργητικό και 0 παθητικό. Αυτό, που σύμφωνα με τους περισσότερους, θα του 'δινε ένα αβαντάζ στο Τσάμπιονς Λιγκ, ότι δηλαδή θα είχε καλή άμυνα και θα έτρωγε -σχετικά πάντα- δύσκολα γκολ.

Αυτό όμως δεν άργησε να ξεχαστεί. Η ντροπιαστική ήττα με 5-0 από τον Εργοτέλη, στα πλαίσια των 80 χρόνων από την ίδρυση του κρητικού συλλόγου, έφερε πολλή δυσφορία. Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού ένιωσαν να πνίγονται, τα τηλέφωνα των ραδιοφωνικών αθλητικών σταθμών πήραν φωτιά. Τα Μ.Μ.Ε. πρωτοστάτησαν στη διαμαρτυρία προς το πρόσωπο του Κετσπάγια. Πολύ λίγο φταίξιμο ρίχτηκε στον Κόκκαλη, αν κι αυτό δεν είναι κάτι το αξιοσημείωτο. Μάλλον κάτι το συνηθισμένο είναι. Γιατί μπορεί, μεν, να έγραφαν στα πρωτοσέλιδα για λάθος επιλογή του Σωκράτη που δεν τον δικαίωσε ποτέ, όμως στα υπόλοιπα φύλλα το κράξιμο έπεφτε στον Γεωργιανό τεχνικό του "Θρύλου".

Δεν ήταν, όμως, μόνο αυτό. Υπήρξε κι άλλο ένα κακό αποτέλεσμα, αυτή τη φορά σε επίσημο παιχνίδι. Μία ημέρα πριν, ο πρόεδρος του Ολυμπιακό με δηλώσεις του έριξε το φταίξιμο στα Μ.Μ.Ε., κατηγορώντας τα για συντονισμένη προσπάθεια υποβάθμισης και άλλων του Ολυμπιακού. Την επόμενη μέρα, ο Ολυμπιακός έφερε 0-0 με την Καβάλα μέσα στο Καραϊσκάκη. Κάτι που ούτε ο καλύτερος στοιχηματζής στον κόσμο δε θα μπορούσε να προβλέψει. Το ότι δε θα βλέπαμε μπάλα το περιμέναμε. Το ότι ο Ολυμπιακός δε θα παίξει σε φουλ ρυθμούς το ξέραμε, γιατί μετά από λίγες μέρες θα αντιμετώπιζε την Άλκμααρ στον 1ο αγώνα των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά αυτό το χάλι σε όλες τις γραμμές, η απούσα συγκέντρωση των παιχτών και η εμφανέστατη έλλειψη δύναμης και πάθους κανένας δε θα μπορούσε να τις προβλέψει. Ο κόσμος γιούχαρε πολύ, εξάλλου ήταν το μισό γήπεδο γεμάτο. Αν ήταν όλο, θα ακούγαμε πολλά περισσότερα. "Ομάδα μοντέλο την κάνατε μπουρδέλο". "Ερνέεεστο Βαλβέεεερδε". Αυτά και άλλα. Ό,τι χειρότερο για την αρχή της προσπάθειας ενός προπονητή που δέχτηκε τόσο μεγάλη αμφισβήτηση μόνο και μόνο στο άκουσμα του ονόματός του στ' αυτιά των φιλάθλων του Ο.Σ.Φ.Π.

Δεν μπορώ να δικαιολογήσω τον Κετσπάγια, ούτε και θέλω. Αλλά το θεωρώ απαράδεκτο, γελοίο και πλήρως αντιεπαγγελματικό να διώχνει ο Ολυμπιακός σ' αυτό το χρονικό σημείο τον προπονητή. Όποιος κι αν είναι ο προπονητής, είτε είναι ο Φέργκιουσον είτε ο χειρότερος που υπάρχει. Την Τετάρτη (16/9) υπάρχει ο αγώνας με την Άλκμααρ στο Καραϊσκάκη. Την Κυριακή (20/9) υπάρχει ο εκτός έδρας αγώνας με τον Π.Α.Ο.Κ. στην Τούμπα κι ο Ολυμπιακός δεν έχει κανένα περιθώριο για βαθμολογικές απώλειες, κι ας έχουμε ακόμη μέσα Σεπτέμβρη. Και την άλλη Τετάρτη (23/9), αντιμετωπίζει την Α.Ε.Κ. στο Ο.Α.Κ.Α. Πώς είναι δυνατόν να στέλνει κάποιος την ομάδα σε τέτοιους αγώνες ΧΩΡΙΣ κανονικό προπονητή? Φαίνεται πως το θέμα με τους προπονητές έχει τις ρίζες του στη 15η Απριλίου του 1993, την ημέρα δηλαδή που ο Σωκράτης Κόκκαλης ανέλαβε την ΠΑΕ. Ο Κετσπάγια, αν δεν κάνω λάθος, είναι ο 21ος προπονητής που φεύγει απ' τον Ολυμπιακό σε διάστημα κάτω των 17 χρόνων.

ΤΑΚΗΣ ΛΕΜΟΝΗΣ:

Ο Λεμονής είχε έρθει στο λιμάνι ως αντικαταστάτης του Τροντ Σόλιντ. Ο Νορβηγός με το επιθετικό στυλ με το οποίο έστηνε τον Ολυμπιακό κατάφερνε το εξής: Να κερδίζει με σχετική άνεση στην Ελλάδα, να τα πάει καλούτσικα στα ντέρμπυ και...να τρώει δεκάδες γκολ στην Ευρώπη. Τότε τα Μ.Μ.Ε. μάσησαν τη γνωστή καραμέλα με όνομα "Ολυμπιακός-Ευρώπη". Γκρίνια για την πορεία της ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Νορβηγός πήγε από 'κει που ήρθε. Ο Λεμονής ανέλαβε και προτίμησε ένα πολύ πιο αμυντικό στυλ παιχνιδιού. Αλλιώτικος ο Ολυμπιακός, κατάφερνε όμως να κερδίζει στην Ελλάδα -όχι βέβαια αποδίδοντας το ίδιο καλό ποδόσφαιρο- αλλά και στην Ευρώπη. Στο Τσάμπιονς Λιγκ, ο Λεμονής ξεκίνησε με την ισοπαλία 1-1 με τη Λάτσιο στο άδειο Καραϊσκάκη. Συνέχισε με την πρώτη εκτός έδρας νίκη του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ, αφού κέρδισε 1-3 τη Βέρντερ στις 3/10/2007 στη Γερμανία. Πολύ καλή μπάλα απ' τον "Θρύλο" αμέσως μετά την αντικατάσταση του Γκαλέτι, που ως εκείνη τη στιγμή (το σκορ ήταν τότε 1-0 υπέρ των Γερμανών) ήταν ο καλύτερος παίχτης του Ολυμπιακού. Αμέσως μετά, ήρθε το καλύτερο παιχνίδι του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οι Πειραιώτες ηττήθηκαν με 4-2 από τη Ρεάλ στο μυθικό Σαντιάγκο Μπερναμπέου, όμως η μπάλα που έπαιξαν εκείνο το βράδυ έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη όλων μα όλων. Ο Κασίγιας στο 93' απέδειξε πόσο σπουδαίος τερματοφύλακας είναι, διώχνοντας με μαγικό τρόπο το γυριστό του Κοβάσεβιτς. Ο Ντάρκο όλο το βράδυ αναρωτιόταν πώς το 'πιασε. Στην αντεπίθεση η Ρεάλ έκανε το 4-2, αν και έπρεπε να 'χε γίνει το 3-3. Ο Κασίγιας έμεινε έκθαμβος με την απόδοση του Ολυμπιακού εκείνο το βράδυ, δήλωσε μάλιστα πως ο Ολυμπιακός ήταν πολύ ανώτερος της Ρεάλ. Ήταν ένα ματς όνειρο, στο οποίο είδαμε όλοι έναν Ολυμπιακό βγαλμένο από παραμύθι. Τόσο αποφασισμένο εγώ προσωπικά δεν τον είχα δει ποτέ ξανά. Μπορεί να 'μαι μικρός σε ηλικία, αλλά πιστέψτε με, έχω δει πολύ Ολυμπιακό ως τώρα. Ο Τζόλε έμοιαζε αναγεννημένος. Σέρβιρε το πρώτο γκολ στον Γκαλέτι, αφού έκανε ό,τι ήθελε τους Μαδριλένους αμυνόμενους στην αριστερή πλευρά. Κούρσες πάνω κάτω, ντρίμπλες, σουτ, πάσες, σέντρες. Ο αρχηγός ήταν σ' ένα απ' τα καλύτερα βράδια του, υπενθυμίζοντας σε μας γιατί τον αγαπήσαμε και γιατί τον θεωρούμε έναν απ' τους σπουδαιότερους παίχτες που φόρεσαν τα ερυθρόλευκα. Μαγική εμφάνιση, λοιπόν, στο Μπερανμπέου και όπως έγραψε κάποια αθλητική εφημερίδα (νομίζω η Sport Day ήταν), το αποτέλεσμα ήταν ένα απ' τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά ψέματα. Συνέχεια με τη Ρεάλ στο Καραϊσκάκη, με τον Ολυμπιακό να είναι μισός απο τραυματισμούς. Το 0-0 που πήρε ο Ολυμπιακός περιείχε αρκετή δόση τύχης, αλλά και προσπάθειας. Κατά γενική ομολογία η Ρεάλ ήταν πολύ καλύτερη, αλλά δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη. Μετά ήρθε ο αγώνας με Λάτσιο στο Ολύμπικο. Μετά το τέλος του αγώνα, το δεύτερο διπλό του Ολυμπιακού ήταν γεγονός. 1-2 μέσα στο Ολύμπικο και...τα μυαλά στα κάγκελα! Γκαλέτι και Ντάρκο οι σκόρερ, με τον Λεμονή να αξιώνεται με κριτικές που έχουν γραφτεί ή ειπωθεί για ελάχιστους προπονητές του Ολυμπιακού. Τελευταία μάχη για την πρόκριση στους "16" ήταν αυτή κόντρα στη Βέρντερ Βρέμης στο Καραϊσκάκη. Σ' ένα Καραϊσκάκη πραγματικό ηφαίστειο. 11/12/2007 η ημερομηνία, η νύχτα που ο Ολυμπιακός διέλυσε τους Γερμανούς. Το κοντέρ σταμάτησε στο 3-0, με τον Στολτίδη να σκοράρει το 1ο και το 3ο γκολ και τον Ντάρκο (μετά την ασίστ του Στολτίδη) να "σκοτώνει" με κεφαλιά τον τερματοφύλακα της Βέρντερ στη φάση του 2-0. Αντίπαλος στους "16" η Τσέλσι, η οποία έφτασε ως τον τελικό όπου και ηττήθηκε στα πέναλτυ από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. 19/2/2008 ο πρώτος αγώνας στο Καραϊσκάκη, το οποίο στις άκρες είχε χιόνια. Μέτριο το παιχνίδι, με την Τσέλσι να απειλεί σε ελάχιστες περιπτώσεις. Καλύτερη φάση των Λονδρέζων ένα σουτ του Μαλουντά. Ο Ολυμπιακός, κατά τη γνώμη μου πάντα, ήταν λιγάκι καλύτερος κι αν το σκορ αδικεί μια ομάδα, αυτή είναι ο Ολυμπιακός. Το 0-0, όπως ήταν φυσικό, γέμισε τους φιλάθλους με όνειρα. Ο Λεμονής γνώριζε την αποθέωση για το έργο του. Η 5η Μαρτίου του 2008 σήμανε το τέλος της πορείας του Ολυμπιακού εκείνη τη χρονιά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το 3-0 από την Τσέλσι έγινε με τυπικές διαδικασίες, με τον Ολυμπιακό να εμφανίζεται κάκιστος. Μόνο διασωθείς ο Μπελούτσι, με το δοκάρι που είχε και την γενικότερη παρουσία του στο πρώτο του, κιόλας, παιχνίδι. Ο Γκαλέτι και ο Λούα Λούα απουσίαζαν από το ματς. Ο ένας ως ποιοτικότατος παίχτης θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ στον επιθετικό τομέα, ο άλλος (αν και ποτέ δεν τον θεώρησα καλό παίχτη) θα μπορούσε κάλλιστα να απασχολήσει τους αντίπαλους αμυντικούς μόνο και μόνο χάρη στην ταχύτητά του. Δεν πέρασε και πολύς καιρός από την ήττα κόντρα στην Τσέλσι. Ο Κόκκαλης, μετά από κάποια άσχημα αποτελέσματα στο πρωτάθλημα, έστειλε το Λεμονή σπίτι του.

ΧΟΣΕ ΣΕΓΚΟΥΡΑ - ΑΠΟΦΑΣΗ CAS

Όταν ο Λεμονής έφυγε, τη θέση του ανέλαβε ο βοηθός του, Χοσέ Σεγκούρα. Το μόνο που κατάφερε ήταν να φάει μία περιποιημένη 4άρα από την Α.Ε.Κ. στο Ο.Α.Κ.Α. Ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα το πήρε με την απόφαση του CAS για την υπόθεση του Βάλνερ. Μπορεί, βέβαια, ο Ολυμπιακός να διαμαρτυρήθηκε ορθώς για τη μη έγκυρη χρησιμοποίηση παίχτη, όμως ηθικά η Α.Ε.Κ. έχει δίκιο να αισθάνεται πρωταθλήτρια. Δε μ' αρέσει καθόλου που το λέω, αλλά έτσι είναι. Οπότε, με το που έφυγε ο προπονητής η ομάδα δε βελτιώθηκε, κατέρρευσε. Το γκολ του Μήτρογλου με τη Λάρισα στο 90φεύγα ήταν τυχερό. Του Ολυμπιακού του 'κατσαν όλα εκείνη την περίοδο και μπόρεσε να μείνει πρώτος με τα χίλια ζόρια, έχοντας για στήριγμα την απόφαση του CAS. Το πρωτάθλημα πήγε στον Πειραιά και παντού επανήλθε εκείνο το -γνώριμο για τους Ολυμπιακούς- αίσθημα ευφορίας και υπερηφάνιας. Υπερηφάνια και χαρά για ένα ψεύτικο πρωτάθλημα, που κερδίθηκε στα χαρτιά. Για μένα δίκιο είχε ο Ολυμπιακός στην υπόθεση, αλλά δεν έπρεπε να του προστεθούν οι βαθμοί. Ο αγώνας έπρεπε να παίχτεί ξανά. Και μπάλα είναι και γυρίζει, η Καλαμαριά ίσως να κέρδιζε. Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Αλλά το ότι οι βαθμοί πήγαν γραμμή στον Ολυμπιακό ήταν άδικο. Όχι τόσο για την Καλαμαριά, η οποία βέβαια "έπαιζε" την παραμονή στην κατηγορία, όσο για την Α.Ε.Κ. που μετά από χρόνια διεκδικούσε με τόσο μεγάλες αξιώσεις τον τίτλο του πρωταθλητή.

ΕΡΝΕΣΤΟ ΒΑΛΒΕΡΔΕ:

Μετά απ' αυτό, ο Βαλβέρδε "άραξε" στο Καραϊσκάκη. Έριξε άγκυρα κι όλα έδειχναν όμορφα. Αποκλεισμός από την Ανόρθωση, η ομάδα στο κύπελλο UEFA. Γκρίνια κατευθείαν. Πέντε γκολ κόντρα στην Μπενφίκα, τέσσερα (σ' ένα ημίχρονο αν θυμάμαι καλά) κόντρα στη Χέρτα. Αποθέωση του Βαλβέρδε. Ντροπιαστικότατος αποκλεισμός από τη γαλλική Σαιντ-Ετιέν, που ήταν ένα βήμα πριν τον υποβιβασμό, κι η γκρίνια φούντωσε πάρα πολύ. Η κατάληξη της ιστορίας γνωστή. Καθημερινό πρήξιμο σε συνδυασμό με συνεχόμενο και αδιάκοπο βομβαρδισμό πληροφοριών από τα Μ.Μ.Ε. σχετικά με το θέμα της παραμονής του τεχνικού. Επί μήνες, κάθε μέρα άλλα έγραφαν. Ώσπου έγινε οριστικό κάποτε. Στη φιέστα για την κατάκτηση του νταμπλ οι φίλαθλοι έδειξαν με ποιανού το μέρος ήταν. "Ερνέεεστο Βαλβέεερδε" στο Καραϊσκάκη, με τον Βάσκο να ανταποδίδει με χειροκροτήματα και νεύματα αποδοχής και αγάπης προς τον κόσμο. Ακολούθησε αναζήτηση για τον νέο προπονητή του Ολυμπιακού...

Σύμφωνα με τις εφημερίδες, ήρθε ο Κίκε Φλόρες, Ήρθαν κι άλλοι πολλοί, νομίζω τη γλίτωσαν ο Φέργκιουσον με τον Μπενίτεθ. Μπορεί κι ο Μόγιες της Έβερτον, ίσως ο Ντελ Μπόσκε. Οι υπόλοιποι ήρθαν στον Πειραιά. Ο Μουρίνιο έπιασε λιμάνι πρώτος και καλύτερος. Σε λίγο θα αναστήσουν τον Πούσκας να τον φέρουν για προπονητή...

ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ:

Ο Ολυμπιακός φέτος πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη μεταγραφή της ιστορίας του, όπως δήλωσε ο ίδιος ο πρόεδρός του. Ήρθε ο Μαντσίνι από την Ίντερ. Δε θα ήρθαν και καμιά 10αριά άλλοι από Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ, Μπάγερν, Μίλαν, Γιουβέντους? Επειδή εσείς μπορεί να μην το ξέρετε, ας πω αυτούς που ξέρετε. Ήρθαν Μαρέσκα, Μέλμπεργκ, Νταμπιρσάιρ, Πάρντο και Ζαϊρί. Δεν μπορώ να πρωτοδιαλέξω τη μεγαλύτερη μεταγραφή. Ας πω τον Πάρντο, επειδή από τον Εργοτέλη έφαγε μόνο 5.

ΝΤΙΟΓΚΟ:
Πόσα δώσαμε γι' αυτό το κριάρι? 10 εκατομμύρια? Πολλά όσα και να ήταν. Και τι έκανε? Έβαλε καμιά δεκαριά γκολ πέρσι (ίσως να λέω πολλά) και έμαθε να βουτάει. Μη μου πείτε οι Ολυμπιακοί ότι δεν το κάνει. Δεν είναι στο βαθμό που λένε οι Παναθηναϊκοί κι οι υπόλοιποι, αλλά λίγο φλωριά έχει στον τρόπο παιχνιδιού του. Και δεν δείχνει την ίδια μαχητικότητα με την αρχή του περσινού πρωταθλήματος. Με τον Αστέρα Τρίπολης οι αντίπαλοι είχαν πέσει πάνω του να τον φάνε και σηκωνόταν και έκανε ντρίμπλες κι έτρεχε...Φέτος δεν είδα πουθενά κάτι τέτοιο, μακάρι να μπορεί κάποιος από εσάς να με αντικρούσει χρησιμοποιώντας...αποδεικτικά στοιχεία.

Αυτά είναι τα όσα έχουν εξελιχθεί στον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια. Βασικά, αυτά είναι που τράβηξαν την μεγαλύτερη προσοχή. Μπορεί ο Ολυμπιακός να κερδίζει πρωταθλήματα, να βγαίνει στην Ευρώπη, να κερδίζει μία στο τόσο με μεγάλο σκορ κάποια καλή ομάδα επιπέδου Μπενφίκα για παράδειγμα. Αλλά επίσης, ο Ολυμπιακός είναι αυτός που με τις ενέργειές του καταστρέφει ό,τι πάει να δημιουργηθεί. Ο Μπάγεβιτς δημιούργησε, ο Κόκκαλης το κατέστρεψε. Ο Λεμονής δημιούργησε, ο Κόκκαλης το κατέστρεψε. Ο Βαλβέρδε ίσως να δημιουργούσε κάτι (λέμε πάντα για Τσάμπιονς Λιγκ γιατί εκεί φαίνεται το έργο του προπονητή), όμως ο Κόκκαλης δεν του 'δωσε την ευκαιρία (γιατί πιστεύω ευθύνεται πολύ περισσότερο ο Σωκράτης απ' ό,τι ο Ερνέστο). Ο Κετσπάγια ούτε για κατούρημα στο Καραϊσκάκη δεν πρόλαβε να πάει. Δεν πρόλαβε να πιει ένα καφεδάκι στο Red Cafe. Άλλος ένας που έφυγε. Ο καθένας απ' τους παραπάνω έκανε λάθη, αλλά βρείτε μου έναν προπονητή που να μην έχει κάνει ούτε ένα. Η Βέρντερ, ομάδα γνωστή στις ελληνικές, επί δύο συναπτά χρόνια έφαγε στην έδρα της δύο 3άρες από ελληνικές ομάδες. Ο Σάαφ είναι ακόμα εκεί. Ο Ρίνους Μίχελς με την καταπληκτική εθνική Ολλανδίας το 1974 δεν πήρε το παγκόσμιο κύπελλο. Η Ρεάλ των τόσων αστέρων το 2003 έφτασε στα ημιτελικά κι αποκλείστηκε απ' τη Γιουβέντους. Τις επόμενες χρονιές έφυγε απ' τους "16". Οι προπονητές παρέμεναν στις θέσεις τους. Αυτό πόσο δύσκολο είναι να γίνει στην Ελλάδα? Και στην τελική...μέχρι κι ο Τεν Κάτε έμεινε στον ΠΑΟ. Οπότε, ας φάμε το κεφάλι μας τώρα γιατί πάντα στην κριτική μας είμαστε απόλυτοι. 'Η του ύψους ή του βάθους. 'Η θα αποθεώσουμε ή θα χαντακώσουμε, θα ειρωνευτούμε και θα βρίσουμε μέχρι αηδίας. Μόνο όταν μάθουμε εμείς οι ίδιοι να ασκούμε σωστή κριτική θα αλλάξει το rotation του Ολυμπιακού στους προπονητές. Ως τότε, ας έχουμε τηλεοράσεις να βλέπουμε τις μεγάλες ομάδες απ' τη δημιουργία τους ως το τέλος τους, ας έχουμε τηλεοράσεις να βλέπουμε τους καλούς προπονητές να κάνουν την καλή ομάδα και την καλή ομάδα να κάνει τους καλούς προπονητές.

Το καλύτερο το άφησα για το τέλος. Απόψε αρχίζει η φάση των ομίλων του UEFA Champions League. Δεν έχω να πω τίποτα παραπάνω.