Όπως όλοι ξέρουμε ζούμε σε μια εποχή όπου η οικονομική κρίση μας έχει χτυπήσει κατακέφαλα και πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει τις δουλειές τους. Παρ’ όλ’ αυτά ο απλός κοσμάκης, δηλαδή εμείς, συνεχίζει να ακολουθεί πιστά τις συνήθειες του χωρίς να σταματά… Και τώρα θα μου πείτε που κολλάνε όλα αυτά με την μόδα και με το πώς ντύνονται οι άνθρωποι. Και όμως, άμα το δούμε από μια πλευρά πολλά από τα προβλήματα μας αρχίζουν από την στιγμή που τηρούμε ένα στυλ ντυσίματος και μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, η οποία πολλές φορές είναι απαράδεκτη και άθλια.
Από την στιγμή που θα βγούμε έξω μέχρι την στιγμή που θα γυρίσουμε σπίτι μας θα έχουμε δει εκατοντάδες διαφημιστικά μηνύματα να μας κατακλύζουν σα θηλιά στο λαιμό. «Αγοράστε το μωβ συνολάκι είναι της μόδας,,, πάρτε τα πορτοκαλί πουκάμισα είναι της εποχής…είναι καλά ρούχα κατασκευασμένα από γνωστό σχεδιαστή μόδας…»Εγώ σε όλα αυτά απαντώ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕ ΜΕ ΧΕΖΕΤΕ!! Πολλές φορές σιχαίνομαι τον αέρα που αναπνέω, όταν βλέπω μπροστά μου ανθρώπους (τις περισσότερες φορές γυναίκες, δεν το λέω για να τις υποτιμήσω αλλά όσο να ‘ναι…) που ντύνονται, εκφράζονται , ζουν έχοντας κατά νου την γνώμη του άλλου και το πώς είναι της μόδας να ντύνεσαι, και κατακρίνουν τους άλλους που δεν ακολουθούν. Εγώ προσωπικά δεν δέχομαι από αυτά τα ψώνια που ζουν στο δικό τους κόσμο, έχοντας τα λεφτά του μπαμπά και το ROLEX αξίας 10000 € έξω από το σχολείο, να υπερηφανεύονται. Γι’ αυτό όταν απέναντι θα δεις έναν ρακοσυλλέκτη να ψάχνει ότι πολυτιμότερο υπάρχει για αυτόν στη ζωή, τα δικά μας σκουπίδια… Εγώ, με συγχωρείτε αλλά, αυτούς τους ανθρώπους που ζουν στο κόσμο τους, τους γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια και δεν δέχομαι να κρίνουν εμένα που μπορεί να μην είμαι τέλειος αλλά είμαι ο εαυτός μου και δεν κρύβομαι πίσω από μόδα, λεφτά και υποκρισία.
Ναι, ξέρω θα μου πείτε: «Και εσύ τι ξέρεις από μόδα;;» Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι το καλό δεν είναι ακριβό και δεν φαίνεται ποτέ η ποιότητα. Η μόδα δεν θα κρίνει ποτέ το πόσο καλά είμαστε ντυμένοι. Επίσης όσο για αυτά τα ψώνια τα οποία πηγαίνουνε στις βιτρίνες των μαγαζιών και λένε μεταξύ τους: «ΑΑΑΑΧ καλέ δες μια ωραία τσαντούλα αααχ πόσο να κάνει, μόνο 500 €, ααα ωραία θα το πω στο μπαμπά να μου την πάρει, είναι της μόδας θα του πω»…Και ο μπαμπάς ο καημένος θα κάνει μια ακόμα εταιρεία-φίρμα πλουσιότερη κατά 500€, η οποία τσάντα, μάλιστα, έχει κόστος παραγωγής 10€. Αν είναι ποτέ δυνατόν…
Δυστυχώς η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο ορισμένα πράγματα πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξουν διότι θα ντρεπόμαστε σε λίγο να βγούμε στο δρόμο διότι δεν θα μας επιτρέπει η μόδα. Μόδα την αποκαλούν αυτοί που θέλουν να οικονομήσουν πολλά χρήματα μέσο πώλησης ρούχων που, συγγνώμη κιόλας αλλά, το κόστος παραγωγής τους είναι λιγότερο από 20 ευρώ και τα χρυσοπληρώνουμε πολλές φορές και παραπάνω από 1000 ευρώ.
Θα ήθελα να τελειώσω λέγοντας ότι μόδα είναι κάτι που εμείς το κρατάμε ζωντανό και κυρίως η άποψη των άλλων, η οποία πολλές φορές δεν είναι αυτή που περιμένουμε και προσπαθούμε να την αλλάξουμε χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που έχουμε είτε αυτά είναι τα ρούχα, ο διαφορετικός χαρακτήρας δηλ. ο μάγκας, ο ευαίσθητος ο άνθρωπος-πέτρα και κτλ. Πιστεύω όμως ότι κλείνουμε τον αληθινό μας εαυτό στα ρούχα και στις κριτικές των άλλων, οι οποίοι δυστυχώς ή ευτυχώς παίζουν καταλυτικό παράγοντα στην άποψη μας και στη σκέψη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου