ΕΤΣΙ ΠΟΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ!

ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ ΕΚ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ

Εδώ υπάρχουν σύνδεσμοι για να διαβάσετε τις φιλοσοφημένες φιλοσοφίες...
Μέρος 1ο
Μέρος 2ο
Μέρος 3ο

Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ, ΔΕ ΘΑ ΒΑΛΟΥΝ ΠΟΤΕ ΜΥΑΛΟ...

Κάθε χρόνο έχουμε τα ίδια. 28η Οκτωβρίου και 25η Μαρτίου, εκτός από εθνικές εορτές, αποτελούν και ευκαιρία να παρελάσει η ηλιθιότητα του καθενός από μας. Στη Χαλκιδική έγινε το συνηθισμένο. Ο αριστούχος μαθητής γεννήθηκε στην Αλβανία και ζει στην Ελλάδα εδώ και περίπου 10 χρόνια. Τα γνωστά και μη εξαιρετέα..."Είναι Αλβανάκι" λένε διάφοροι 'κει πάνω. Πολλοί γονείς απαγόρευσαν στα παιδιά τους να πάνε να παρελάσουν αν κρατήσει τη σημαία ο Γιάννης, επειδή απλώς γεννήθηκε στην Αλβανία. Το all time classic "Χύθηκε αίμα για τη σημαία αυτή" κλπ. και οι υπόλοιπες παπαρολογίες δεν έχουν τελειωμό. Εγώ, όμως, γιατί νομίζω πως αν πάει να κρατήσει σημαία ο Καραμανλής ή ο Παπανδρέου θα ρίχνουν και πυροτεχνήματα? Θα κάνουν γλέντι εκεί πάνω που θα κρατήσει οχτώ βδομάδες. Γιατί απλά είναι βλάκες, είναι ηλίθιοι, είναι ρατσιστές. Δε θα μάθουν ποτέ να κρίνουν με τον σωστό τρόπο, πάντα θα κοιτούν τα άσχετα. Εθνικότητα, θρησκεία, ηλικία...Εμάς τους μαθητές μας πρήζουν λέγοντάς μας τα ίδια και τα ίδια. Να μην κάνουμε διακρίσεις. Αν είναι να μας λένε τέτοια αυτοί που δεν τηρούν τίποτα απ' όσα λένε, τότε...άντε γεια! Από πού κι ως πού μπορούν οι γονείς να απαγορεύσουν στα παιδιά να παρελαύσουν, μιας και θα το κάνουν "για να τιμήσουν τη σημαία για την οποία χύθηκε αίμα", όπως ακούμε πάντοτε. Αυτά μαθαίνουν στα παιδιά τους? Και μετά έχουν και την απαίτηση να γίνουν "σωστοί πολίτες". Κατά τ' άλλα, οι ίδιοι γονείς σε λίγο καιρό θα λένε στα παιδιά τους "ο ρατσισμός είναι κακό πράγμα, μην είσαι ρατσιστής" κλπ. Σ' αυτή την κοινωνία ζούμε. Απ' τη μία πράττουμε έτσι, αφαιρώντας το νόμιμο δικαίωμα ενός παιδιού να κρατήσει τη σημαία. Απ' την άλλη, με την πρώτη ευκαιρία κατηγορούμε αλλοδαπούς για κάθε έγκλημα. Θα 'χουν δίκιο, λοιπόν, αν αρχίσουν να χώνουν φάπες από 'δω κι από 'κει. Τουλάχιστον, μερικοί γονείς στηρίζουν την οικογένεια του μαθητή. Ένα μεγάλο "μπράβο" σ' αυτούς, που αποτελούν την ελπίδα να βελτιωθεί η κοινωνία. Α ναι, και κάτι τελευταίο. Γιάννη ζούμε με τη σημαία να σε δούμε!

Δεν υπάρχουν σχόλια: